"...Dziś spotkałam dusze.
Małą duszyczkę, taką kruchutką.
Duszę uwięzioną,
która błyszczała poprzez kraty swego więzieni.
Dziewczynka tkwi w świeci ciemności i ciszy.
Jak porozmawiać z nią?
Wysłuchać jej?
Razem.
Jak to jest żyć w całkowitej ciemności i ciszy?..."

Jean-Pierre Améris zainspirowany prawdziwymi wydarzenia z Institution de Larnay we Francji z 1895 roku, gdy do Zgromadzenia Córek Mądrości przybywa
Marie Heurtin i spotka na swojej drodze siostrę Margueritte, która pozwoliła odkryć głuchoniewidzącej dziewczynie puls życia dotykiem.
Czternastoletnia głuchoniewidząca dzikuska, nieposkromiona, zamknięta w świecie ciszy i ciemności, jej świat jest czarny i bezdźwięku, nie komunikuje się z nikim, reaguje agresją, brutalnością, przemocą, strachem, okazuje emocje i zachowuje się jak dzikie zwierzątko, które ucieka wdrapuje się na drzewo gdy się boi. Rodzice dziewczynki można powiedzieć przez te czternaście lat nie chcieli oddać córki do ośrodka dla upośledzonych, ojciec wierzył, że jest pomoc, jakaś instytucja, która może pomóc jego córce. Siostra Margueritte postanawia dotrzeć do wnętrza dziewczynki, znaleźć sposób na komunikację, krok po kroku, zaczyna wprowadzać metody znaków, przedmiotów, alfabet i język migowy. Staje się świadkiem karkołomnej pracy, którą wykonuje siostra, organoleptycznie wraz z Marią poznajemy kształty, symbole, znaki, dotykamy, zaznajamiamy się z zapachem, temperaturą, strukturą, materiałem niczym głuchoniewidzący. Odkrywamy świat z opaską na oczach i zatyczkami w uszach, uczymy się na nowo, odkrywamy emocje, uczucia, smak, zapach relacji ludzkich i koloryt otaczającego nas świata. Niezwykle malownicze kadry, beztroska, idylla miejsca oddaje stan zapomnienia o miejscu, w którym niezwykła siostra zakonna, swoja determinacją i pragnieniem dotarcia do drugiego człowieka przekroczyła granice cudotwórcy. Naturalne dźwięki fauny i flory pomagają wczuć się w klimat urzekającej malowniczości, filozofii, boskim natchnieniem i magią, wzruszeniem które towarzyszy nam przez cały film. Isabelle Carré wcieliła się z role zakonnicy, która swa postawą, miłością do drugiego człowieka, misja życiową, determinacją, wewnętrzną siłą burzy mury, otwiera drzwi i znajduje klucz do komunikacji z drugim człowiekiem, gdy wszyscy uważają to za niemożliwe. Maria, która stała się samodzielna, samowystarczalna i pracowała w zgromadzeniu, świadcząc pomoc innym potrzebującym, rozumiejąc sytuację, osób niedostosowanych społecznie. W rolę Mari wcieliła się debiutantka Ariana Rivoire, która jest niesłysząca, reżyser poznał ja w trakcie zbierania materiałów do filmu.
Film jest niezwykły i bardzo wzruszający, dotyka problemu wielu ludzi, którzy dzięki zaangażowaniu i determinacji, sile, walce o godne życie ludzi inaczej funkcjonujących, mają prawo do integracji, porozumiewania się, komunikowania ze światem, ludźmi i poczucia własnej tożsamości, wartości.