Może trochę nierealny, może ckliwy, może i nawet przewidywalny... Ale powiedz mi dlaczego jest to film oparty na faktach?

NIe wiem o co Ci chodzi

Chodzi mi o to, że mój poprzednik napisał, iż jest to film o nierealnej ckliwej, bzdurnej historyjce z happy endem. Ale skoro ten film oparty jest na historii prawdziwej, to oznacza, że takie rzeczy są możliwe. A tak na marginesie - w filmie tym również był ból, np. w momencie, gdy on pozwolił jej odejść. I zrobił to właśnie z miłości...

Nie zgadzam się, że to historia dla "tych mniej doświadczonych"... Mam ponad 30 lat, nie uważam się za mało doświadczoną życiowo, niejedno przeżyłam, a film ten oglądałam z przyjemnością. I nawet happy end mi w tym nie przeszkodził ;)

chodziło mi o post autora:)

dokładnie, to, że jest oparty na faktach sprawia, że nie jest bzdurną komedyjką stworzoną według stałego wzoru

Kim Carpenter, asystent trenera baseballu, poznał Krickitt Pappas z Kalifornii jesienią 1992 roku. Ślub wzięli następnego roku we wrześniu, a 24 listopada na autostradzie międzystanowej numer 40 ulegli wypadkowi. Kim doznał lekkich obrażeń, Krickitt uwolniono z wraku samochodu dopiero po 70 minutach. Lekarze dawali jej małe szanse na przeżycie. Doznała poważnych uszkodzeń czaszki i zapadła w śpiączkę. Gdy po 21 dniach odzyskała świadomość, była inną osobą. Uszkodzenia mózgu spowodowały specyficzną amnezję: kobieta zapomniała wszystko z dwóch ostatnich lat przed wypadkiem, w tym męża, którego zaczęła uważać za obcego natręta. Kim nie zrezygnował z miłości i za radą terapeutów zaczął ponownie chodzić z żoną na randki. 25 maja 1996 roku zawarli raz jeszcze związek małżeński.

Historia zacna, ale wykonanie dla pewnego, ściśle wybranego grona odbiorców. Młodych, romantycznych, żyjących w świecie bajki i fantazji.

żyjąc w dzisiejszej polsce nie dziwie się, że ludzie lubią takie pokrzepiające, ckliwe historie z happy endem

czasami kiedy jest sie zawalonym mnóstwem problemów, chce sie w weekend obejrzeć film który wywoła na naszej twarzy uśmiech a nie smutek, nie przesadzajmy z ambitnym kinem, niektóre filmy mają nas oderwać od codziennego życia i zrelaksować

dokładnie tak

Film wcale nie jest przewidywalny.
Ja spodziewałem się w trakcie filmu, że: po przebudzeniu: Paige okaże się tajną agentką, wredną babą, psychopatyczną morderczynią, ect... Potem, spodziewałem się, że: okaże się, że przyczyna ucieczki od rodziców przed wypadkiem, będzie mocno sensacyjna, że ojciec zacznie się mścić, że matka wykręci jakiś ostry numer, w końcu, że Paige będzie miała drugi wypadek po którym odzyska pamięć, że Leo dokona jakiegoś niezwykłego czynu, że ostateczny powrót do siebie, będzie romantycznym skopiowaniem pierwej randki.
A tu figa, okazało się, że wszystko potoczyło się tak, jak by to zdarzyło się naprawdę. Oczywiście, w prawdziwym życiu - mogli by już do siebie nie wróć, ale nikt nie nakręciłby takiego filmu.