Argento ma to do siebie, że jego filmy choć klimatyczne, często są naiwne i głupiutkie. Niejednokrotnie stylizuje swoje filmy na oniryczną atmosferę rodem z sennego koszmaru, i w przypadku "Inferno" zrobił to moim zdaniem naprawde dobrze.
Ja na pewne głupie zachowania bohaterów patrzę w ten sposób że jeśli cały film wygląda jak senny koszmar, to można przymknać na to oko. W końcu, sami we włąsnych snach często nie panujemy nad sobą i robimy sprzeczne z logiką rzeczy.
To czy film będzie Ci się podobać czy nie zależy od tego czy kupisz te wszystkie absurdy mimo wszystko.

Tak chyba trzeba podchodzić do tego filmu - jak do ekranizacji sennego koszmaru. Nie wszystko musi tu być logiczne, najważniejszy jest klimat, bodźce wzrokowe i dźwiękowe, brutalność i budowanie nastroju. To nie jest "Głęboka czerwień", w której wszystko było w miarę spójne i prowadziło do wyjaśnienia układanki (oczywiście ze sporą liczbą błędnych tropów dla zmylenia i zaciekawienia widza), prawie jak w szwedzkich kryminałach. Tutaj logika schodzi na drugi plan, jak w koszmarnym śnie.

Ja zdecydowanie wolę horrory Lucio Fulci są "straszniejsze" Argento bardziej robi filmy "artystyczne"

mi wloskie filmy nie przypadaja do gusu

Ten film utwierdził mnie w przekonaniu, że Pan Argento jest Dyzmą reżyserii. To jedno wielkie nieporozumienie. Za co ten film jest ceniony? Za kilka ciekawych jak na tamte czasy ujęć i mocno podkreśloną czerwień w wybranych scenach(tak jak w Suspirii)? Naprawdę to wystarcza Państwa zdaniem?
Filmy omawianego twórcy są wtórne, schematyczne i przede wszystkim - wylewa się z nich groteska. Czy to ma być miarą alternatywnego kina?
Psychologia postaci jak zwykle spłaszczona do formatu porno-gore. Tutaj kobieta jest tylko mięsem do zabicia. Zupełnie nic nie wiemy o żadnej postaci i nic nas ona nie obchodzi, ponieważ widzowi nie jest poznać ani zżyć się w żaden sposób w dowolnym bohaterem. Sceny zabójstw wydłużanie do przesady, wszystkie kręcone w ten sam sposób z głupimi zbliżeniami na dłonie zabójcy.
Mógłbym dalej opisywać marność tego amatora klasy C, niemniej jedną, najbardziej odpychającą rzecz należy tu wymienić.
Mianowicie chodzi o bardzo słaby dubbing i nadmiernie podgłośnione wrzaski babsk, mając prawdopodobnie na celu imitację czynić tzw. "jump-scenek".
Pozdrawiam serdecznie - 1/10 nie tylko dla tego filmu, ale dla całej twórczości Pana Dario Argento.

Niestety, to jest częsty problem z filmami Argento, że jest w nich pełno nielogicznych zachowań. Ale jeśli podejdziesz do tego filmu - tak jak napisał ktoś wcześniej - jak do ekranizacji sennego koszmaru to ogląda się go z dużą przyjemnością. Nie można tu wszystkiego brać na poważnie - nie sądzisz chyba, że w Nowym Jorku na ulicach latarnie świecą w kolorze różowym? ;)

Wszystko prawda ;)