Oprawa, w jakiej go oglądałem też na pewno sprawiła, że wspominam go z jeszcze większym sentymentem. Kino w Paryżu, do którego przyjechałem zupełnie bez planu i w którym ugościli mnie przypadkowi ludzie, którzy potem zabierali mnie co wieczór na seans do różnych kin. W filmie jest sporo ładnych kadrów, dużo neonów, które zawsze wywołują u mnie pozytywne skojarzenia. I tak jak wspominasz - muzyka dodaje klimatu niesamowicie - po tylu latach, kilka utworów ze ścieżki dźwiękowej nadal gości u mnie na podróżniczej playliscie. Wiedziałem, że Nora ma wyjątkowy głos w kontekście śpiewu, ale gdy wypowiada kolejne dialogi bardzo dobrze mi się tego słucha. Mogłaby czytać audiobooki ;)