Zdarza się przeżycie wśród nienormalnych (cokolwiek to znaczy), że zawisają na którymś z końców osi czasu. Niezwykła podróż możliwa dzięki wahaniom rozsądku przemieszcza ludzką świadomość w rejon zdarzenia o podstawowym dla świata znaczeniu. Ta, szamańska wiara w cud przeniesienia w czasie, ewoluuje wraz ze sztuką. Trudno jest zawrzeć podobny wątek w filozofii, na szczęście tą królową nauk z pewnym sensie zaczął zastępować film. Film umożliwia już propagowanie najśmielszych poglądów i właściwie już bez nich nie istnieje dla obopólnej korzyści. Szamańskie teorie stają się kanwą dla trudnych obrazów, mechanicznie wkładanych do cienkiej teki postmodernizmu, dla scenariuszy pogmatwanych, prawie uginających się pod ciężarem analizy doznań metafizycznych.
Bohaterowie „Jak być sobą” przedstawiają tę stronę rzeczywistości, która pozbawiona jest realizmu, ale jest za to czystą formą egzystencji. Szamańskie praktyki szefa biura do spraw egzystencjalnych mają pomóc głównemu bohaterowi w jego gmatwających się relacjach z najbliższymi. Tylko niuanse, które odczytujemy z precyzyjnie ustalonych przez reżysera Dawida O. Russe działań aktorskich sprawiają, że ciężkość tematu jest równoważona komediowym charakterem postaci. Aktorzy posługują się najmniejszymi zmarszczkami. Absurd w wykonaniu Lily Tomlin głęboko zapada w pamięć.
Powrót do filmu jest konieczny choćby na nośniku DVD. Należy zwrócić uwagę na założenia teorii Harmonizmu, która zakłada zarówno w myśleniu analitycznym, jak i syntetycznym powagę najmniejszego szczegółu rzeczywistości. Wyczytana z filmu parodia, a więc przerysowanie jest zabiegiem przeprowadzonym dla potwierdzenia tej teorii. Służą jej także efekty komputerowe. W świecie wojujących globalistów ten film może stać się nie tylko kultowy, ale także pouczający. Łatwo jest się otworzyć na to, co w pierwszej chwili wydaje się błazenadą. Główny bohater z łatwością mógłby potwierdzić, że podróż w czasie jest możliwa. Pewnie dla niego samego początkiem wszystkiego jest ochronienie bagien, które służą tu za okoliczność jedynej sceny erotycznej.