dlaczego wszyscy mówią o Bogu i religii, a nikt nie zauważa, że najważniejszą postacią w tym filmie jest matka, to jej brakuje, nie Boga. Ojciec, rozdawszy żałosne prezenty wychodzi i ogarnia go rozpacz, wychodzi, ponieważ nie chce uczestniczyć w otwieraniu ich, nie chce widzieć zawodu jaki sprawia swym dzieciom, ale rozpacz nie z tego powodu go dopada, na to jest zbyt egoistyczny, zbyt wiele wymówek, by znalazł, płacze, bo brakuje mu zmarłej żony, ujmuje szkatułkę z tytoniem i niesie ją niczym urnę z prochami. Choroba Karin rozwija się dopiero po śmierci matki, która cierpiała z tych samych powodów. To matka jest miłością, której brakuje, której nie widać. "Jak w zwierciadle" nie jest filmem o poszukiwaniu Boga, nie jest wcale pytaniem o jego istnienie. To jest film o miłości, o tym gdzie jej szukać i jak ona dorasta, nawet w obliczu wielkiej straty. Właśnie to uświadomił sobie ojciec.