Ha! Mam bardzo podobne wrażenia odnośnie tego filmu. Trochę miałem wrażenie, że twórcy nie do końca byli w stanie zdecydować się o czym chcą zrobić film, w efekcie czego wyszła taka "szamotanina". Tak samo wątek "edypowy" - zarysowany albo za mocno albo za słabo, zależy z której strony spojrzeć.
Ogólnie: nieźle, ale mogło być o wiele lepiej.

Odnośnie relacji z matką też miałam takie wrażenie. Momentami wyglądali jak para zakochanych w sobie osób. o.O Cały soundtrack świetny! I wiele jest pokazane oględnie, eh, gdyby film był dłuższy...

Ponieważ nie jest to film o The Beatles, tylko o postaci Johna, jego smutnym dzieciństwie, marzeniach i relacjach z matką i ciotką. O wpływie traumatycznych przeżyć z dzieciństwa na jego psychikę, o jego zagubieniu, i dążeniu do marzeń 'za wszelką cenę'. Autorzy skupili się na jego rock'n'rollowej stronie, na wpływie Elvisa, Bo Diddleya, Eddiego Cochrane'a na jego twórczość i o tym, jak odnajdywał się w tych realiach. Swoją drogą, piękna scenografia, ubrania i fryzury tych czasów, plus muzyka. Jak dla mnie film bomba.