Jack Nicholson i Bruce Dern jako bracia próbujący sfinalizować transakcję zakupu wyspy na Hawajach...
Kolejny, po "Pięciu łatwych utworach", efekt współpracy Rafelsona i Nicholsona to kameralny dramat, utrzymany w charakterystycznej, nieco pretensjonalnej manierze amerykańskiego kina niezależnego (New Hollywood) przełomu dekad. Odtwórca roli głównej, wciąż jeszcze przed swymi największymi sukcesami (i Oscarem za rolę w "Locie nad kukułczym gniazdem"), buduje stonowaną kreację jako radiowiec, który daje się porwać nierealnej wizji raju. Jesteśmy w mroźnym, chylącym się ku upadkowi Atlantic City, mieście drobnych przekrętów i szemranych interesów, gdzie fantasta Dern czuje się jak ryba w wodzie. Własna wyspa na Pacyfiku jest zaś dla bohaterów tym, czym Floryda była dla duetu marzycieli z "Nocnego kowboja": doskonale wiemy, że ten sen musi się w końcu urwać, a przebudzenie nie będzie przyjemne.
Film ma swoje wady, miejscami dają się we znaki przestoje, a Rafelson jako reżyser nie potrafi dostatecznie wycisnąć potencjału dramatycznego z opowieści. Gotów jednak jestem bronić "Króla", który w momencie premiery spotkał się z dezaprobatą ze strony krytyki i całkowitą obojętnością widowni. To kino konsekwentnie nieatrakcyjne, wyciszone, a wewnętrznie rozedrgane. Nie mamy tu wielkich metafor, opowieść jest prosta, emocje pozostają niewyeksponowane, ale to właśnie porządne aktorstwo (oprócz dwóch wspomnianych, warto również zwrócić uwagę na Ellen Burstyn) i ponura, schyłkowa atmosfera decydują o atrakcyjności tego obrazu.