Przepełniona symbolizmem opowieść o dojrzewaniu wybitnie uzdolnionego chłopca, wychowywanego przez samotną matkę, który oprócz posiadania dwojga kochających się rodziców ma pragnienia jak większość nastolatków, takie jak bycie akceptowanym przez rówieśników. Nie radząc sobie z problemami buntuje się i zaczyna uciekać w świat fantazji, który zajmuje dużą część seansu. Zdecydowanie nie jest to film dla każdego i naprawdę dziwię się, że obejrzałem to w Cinema City, bo takie rzeczy raczej trafiają wyłącznie do kin studyjnych. Nie liczyłbym też na wysoką ocenę na filmwebie bo z jakiś 15 osób, które były ze mną na sali co najmniej połowa wyszła w trakcie. Takie osoby z pewnością uznają go za artystyczny bełkot i nie jest to żaden zarzut z mojej strony, bo całkowicie to rozumiem, że nie każdy ma ochotę przez półtorej godziny rozszyfrowywać co autor miał na myśli. Momentami czuć lekki przerost formy nad treścią, ale dla mnie jest to jeden z ciekawszych polskich filmów, które widziałem, chociaż to może dlatego, że niewiele ich oglądam ;)