Oglądając, pytałem sam siebie "Gdzie się podział ten stary Del Toro"? Czyżby, wkraczając na salony Hollywood, postanowił odwdzięczyć się, kręcąc historyjkę o typowej dla Amerykanów ckliwości i pompatyczności? Ckliwości, która może podobała się 70 lat temu, ale dziś - HALO, panie Del Toro - mamy już XXI wiek! Przyznaję, że dałem się skusić na seans nazwiskiem reżysera, ale pierwsze wrażenie oczarowania szybko prysnęło, a wątłej historyjki już nie ratowała świetna scenografia i zdjęcia. I to chyba te dwa elementy sprawiły, że jednak nie mogę 'zmiażdżyć' filmu całkowicie. A do tego - wyraźne nawiązania do "Pięknej i bestii" tudzież radzieckiej produkcji "Diabeł morski" (te same pomysły!) tylko powiększyły moją irytację. Gdyby nie wspomniane wyżej zalety wizualne, można by odnieść wrażenie, że oglądamy film niemy (z tą samą, przesadną afektacją...)