Zgadzam się, przed chwilą skończyłem oglądać i jestem pod niesamowitym wrażeniem. Ta bajka jest cudowna o prawdziwej przyjaźni, która wystawiona na ciężką próbę przetrwa ją. Bałem się, że Tod zginie albo przez przypadek Cooper zastrzelony przez swojego pana, ale całe szczęście tak się nie stało.

I te piękne słowa:

" - Cooper?
- Jesteś moim najlepszym przyjacielem.
- A Ty moim, Tod.
- I zostaniemy nimi| na zawsze, prawda?
- Tak, na zawsze.

Piekna bajka Disneya.Oceniam Ją 10/10
Puszczę Ją mojemu bratu ciotecznemu .

Tak, w dzisiejszych czasach w filmach animowanych stawiają na humor i komedię, a prawda jest taka, że brak w nich głębi oraz pięknej, wzruszającej fabuły. Lis i Pies to jedna z najpiękniejszych bajek mojego dzieciństwa. Wielka szkoda, że czasy się zmieniły. Ziewam przy tym, co ogląda moja trzyletnia kuzynka. Ona sama zresztą nie może się skupić na tych nowoczesnych bajkach, tylko zajmuje się czymś innym w czasie oglądania. Po prostu też ją to nudzi.

Niestety, ale w literackim pierwowzorze Daniela P. Mannixa właśnie tak było - zginęli obaj (koleś musiał mieć naprawdę nierówno pod sufitem, całe szczęście, że twórcy filmu byli mądrzejsi i dali szczęśliwe zakończenie).

To prawda! Koniec bajki i te słowa zawsze mnie wzruszają. Z resztą od dzieciństwa zawsze kojarzyła mi się z prawdziwą przyjaźnią~ pokazana w cudowny sposób. Mimo nieporozumień Tod nie zostawił Miedziaka i ruszył na pomoc ~ kto w przyjaźni zdobył by się na takie oddanie mimo różnic chociażby słów.

Dokładnie. Piękna bajka, jedna z najbardziej wzruszających.

Podzielam zdanie:) Bardzo często z bólem serca patrzę na to jakie bajki teraz powstają dla najmłodszych i ogromnie współczuję tym dzieciom. "Lis i pies" to zdecydowanie jedna z najpiękniejszych, najbardziej wartościowych i najbardziej wzruszających bajek Disney'a.

Lord, e... Walt Disney się w lodzie, e... W grobie przewraca - owszem, teraz również można znaleźć takie perełki jak "Wielka szóstka", ale zamiast tego Disneyowskie kanały oferują nam takie gnioty jak Miraculum, Piekaczki, Główka pracuje (a ja myślę, że właśnie nie pracuje), Astromałpy, Star Butterfly czy Kornisz i Fistach.

Poprawka, Piekaczki są z Nickeodeon.

Disney upadł. W ogóle ogromna większość filmów animowanych powstających mniej więcej od początku XXI wieku nie uczy dzieci niczego...

Wchodzę do pokoju, a mój 8-latek siedzi zaryczany, gluty z nosa i się trzęsie od zapłakania...patrzę, a tu ogląda tę bajkę.

No i teraz nie wiem czy to zapisać na plus tej bajce czy na minus...

Jeśli udaje się bajce zdołować tak małe dziecko, tak bardzo go zdołować i złamać aż do płaczu. Dziecko, które powinno być radosne i szczęśliwe i oglądać bajki dla relaksu, nauki, zabawy...
Ja akurat wolę słyszeć śmiech mojego dziecka niż płacz.

Ale niby bajka kończy się dobrze. "Przyjaźń do końca". I ktoś powie, że ona "uczy" (przyjaźni, poświęcenia, oddania).
I tu z kolei przypomina mi się pewna koncepcja na temat wychowywania dzieci, że podobno bajki uczące, że wszystko będzie dobrze, że dobro wygrywa, że przyjaciele są na zawsze, nie zdradzają, ludzie sobie pomagają, kobiety kochają szczerze i z poświęceniem ;) ...
...że to wszystko buduje w dzieciach...KŁAMLIWĄ wersję świata i ludzi, którzy wręcz odwrotnie są dzisiaj pustymi, tępymi egoistami, a świat to syf gdzie jeden chce wykorzystać drugiego. Nic nie trwa wiecznie bo ludzie są "chwiowi", nikt nie ma już charakteru, żeby o coś walczyć na dłużej bo to..wysiłek.
...i gdy "dziecko" to odkryje, to potem w dorosłym życiu może przejść załamanie nerwowe, upadek wartości, upadek wiary w rzeczywistość i nie każdy potem z tego tak łatwo wyjdzie i oswoi się z rzeczywistością jaka jest i jest diametralnie inna niż "w bajkach".
Są potem frustracje, nienawiść do świata, do ludzi.

Sam byłbym tego przykładem :) Sam byłem wychowany w 'tamtych czasach' i wydaje mi się, że z racji tego, że wszyscy byli wtedy kształtowani przez te bajki, "przez chwilę" świat naprawdę taki był, bo wszyscy byli wypełnieni tą samą wizją co jest ważne, co jest dobre i mieli te same wartości ;)

I dzisiaj mam dylemat jak wychować swoje potomstwo. Czy od dzieciństwa uczyć go tych sk..wysyńskich, egoistycznych zasad współczesnego świata i chociaż sam stanie się takim zimnym, pustym warzywem, którego największą ekstycacją życia są technologiczne gadżety, lajki na youtbue czy skoki na banji — ale przynajmniej będzie szczęśliwy, bo będzie pasował do otoczenia.
Czy też uczyć go wartości poprzedniego świata, których może nie mieć już szansy spotkać na żywo i przez to...przeżywać frustracje i rozczarowanie w dorosłym życiu.