Nabokov bardzo lubił wersję Kubricka

Ściślej rzecz biorąc - film mu się podobał, lecz jako samoistne dzieło. "To nie było to, co napisałem" - jasno stwierdził. Z tego co pisał Nabokov, stworzył on cały autorski scenariusz adaptacji kinowej "Lolity" wg swojej wizji, jednak została ona odrzucona przez twórców filmu i ostatecznie autorem scenariusza jest Kubrick. Czy i w jakim zakresie reżyser konsultował się z VN przy tworzeniu swojej wersji nie umiem powiedzieć, ale bezpośredni udział pisarza w pracach na późniejszym etapie nie był duży, tak mi się przynajmniej wydaje.

w pełni się zgadzam - moje odczucia są bardzo podobne. Ten film to przykład na to, co obyczajowa cenzura robi ze sztuką. To tylko marny powidok po książce Nabokova. Letnie emocje, mało wiarygodna fascynacja Lolitą. Rozczarowanie

Zgadzam się. Humbert tutaj jest tami mdły i bez wyrazu, bez tych wewnętrznych ciągot i konfliktów. Z filmu wynika, że Humbert jest zafascynowany Dolores pod względem seksualnym. W książce Humbert jasno mówi (w jednym ze swoich monologów), że "seks nie zaprząta mu głowy". On uwielbił Lolitę, jej delikatność, jej niewinność (a potem był w lekkim sozku, gdy się okazalo, że wcale nie jest taka niewinna), dziecinność, to że była taka mała i niedojrzała. A skąd miał takie ciągoty? Bo za młodu, w wieku tam chyba 12 lat, miał lekki romans z równie młodą koleżanką, ale kiedy juz zamierzał jej dotknąć, to mu umknęła. I od tamtej pory marzył o tym, aby dokończyć ten akt, dotknąć takiej młodej dziewczyny. Padło na Lolitę. To bardzo ważne aspekty książki, a w filmie nic po tym nie zostało i odbiór jest zakłócony. No niestety, ale Lśnienie też mnie nie powaliło i jedyną porządną ekranizacją Kubricka jest dla mnie "Odyseja".

Zgadzam się w pełni. Kompletnie nie czuć tutaj emocji Humberta

Nawet bez czytania książki to nie, zdecydowanie nie. Ten film jest subtelny jak współczesne blockbustery. Humbert nie dość że od pierwszego wejrzenia wpada w niezdrową podnietę, to nawet się z tym nie kryje, a przede wszystkim nie walczy w żaden sposób. Jednowymiarowość głównego bohatera strasznie bije po oczach, robiąc z tego takie dziwne kino gatunkowe błąkające się między komedią, a później dreszczowcem. Zazdrość doktora jest tak chorobliwa i patologiczna, że w dzisiejszych czasach psiarnia by wjechała po 15 minutach i go zamknęła. Do tego to naprawdę wredny facet, który nie liczy się z nikim innym i ma w głowie tylko to by pomacać Lolitę.
Naprawdę prymitywny film, wstyd panie Kubrick.