Takie filmy przyprawiają mnie o wrzody na mózgu. Podtekst masochistyczny Humberta, kojarzący mi się z "Wenus w futrze" Masocha, oraz jego zaborczość wraz z przykrywanymi przez reżysera kłamstwami i oszustwami Lolity sprawiają, iż film ciężko mi się oglądało. Ostatnie scenu w domu Lolity rozwarstwiają całą mgłę. Widzimy upadki menalne pierw Lolity po śmierci matki oraz przy końcu desperacja Humberta.

Znakomite jednak zadanie uwolnienia spod psychotycznej niewoli Lolity wykonane przez Quiltiego. Obraz liberalizmu o czym mowa była na początku filmu, obraz wolności oraz młodzieńczej frywolności, z jaką kojarzą nam się młodzi poeci.

Niekoniecznie musimy identyfikować postać Quiltego w realiach filmu, warto wręcz uznać iż jego postać to podświadomość, przykład ze sceną w hotelu, gdy Quilty podaje się za policjanta, a profesor sam siedząc na altanie ma przebłyski moralności. Miłość Lolity wobec alter-ego autora poezji.