Nie przepadam za filmami o wampirach, wilkołakach i tym podobnych stworzeniach. Dlatego do "Niemoralności" podchodziłem z dużym dystansem, przygotowując się na to, iż te półtorej godziny przed ekranem nie będzie najmilszym przeżyciem. Spore było więc moje zaskoczenie, gdy okazało się, że ten już trochę stary film jest zupełnie inny od tego typu obrazów. Nawet sam wampir został przedstawiony tu zupełnie inaczej - brakuje kłów, kołków i całej tej szopki, która mnie tak zawsze drażniła.

"Niemoralność" jest niesamowicie tajemniczym, trochę powolnym, ale wciągającym filmem. Jest kameralnym romansem, który nie wiem czemu trochę przypominał mi "Nagi instynkt". Rozpoczyna się od dwóch niezwykłych, intrygujących scen, by później niestety trochę za bardzo zwolnić i w spokojny sposób dojść do dość zaskakującego zakończenia. Nie ma tu efekciarstwa, czy ogromnej ilości krwi. Jest za to dobrze budowane napięcie przez nastrojową, budzącą niepokój muzykę, oraz ładne zdjęcia, a także ciekawie napisane dialogi. Znalazło się także w tym filmie kilka całkiem mądrych i wartych zapamiętania zdań o miłości, a także dobru i złu i cienkiej granicy między nimi. Za to spory plus.

Na koniec muszę jeszcze wspomnieć o aktorach, w szczególności o Judzie Law, który fantastycznie zagrał Steve'a Grlscza. Jego bohater, prócz pewnej dziwnej przypadłości, jest zwykłym człowiekiem, któremu możemy współczuć, którego możemy starać się zrozumieć. Za to wielkie brawa. Na pochwałę zasługują także dobrze grająca Elina Löwensohn oraz Timothy Spall.

7/10