Mi bardzo podobało się kilka humorystycznych scen. Humor niczym z filmów Tarantino.
Może napiszę parę z nich, dobrze?

1. Scena gdy banda oprychów chce zaprezentować swojemu szefowi, że jak skoczą do góry to z sufitu spadnie pszenica. Zrobili to by zaprezentować a pszenica spadła na... szefa.

2. Kult... Krzysztofa Krawczyka! I motyw gdy nawiedzona matka wspomina, że raz go spotkała. Że podpierał się idąc. I dostajemy retrospekcję jak zaprany w trzy dupy Krawczyk obija się po korytarzu. A najlepsze było gdy zaczął szeptać jej do ucha i szeptał tak wielkie, podniosłe słowa, prawił niesamowite frazesy. Wszystko balansowało na takiej granicy absurdu, że miałem niezły ubaw.

3. Odpowiedź na pytanie syna.
Mamo, czy to możliwe, że jestem nieślubnym dzieckiem Krzysztofa Krawczyka?
Niestety synu, jesteś ślubnym dzieckiem swojego ojca łajdaka :]

4. Scena gdy nauczyciel pragnie by bohater dokończył wiersze. Dwa razy się nie udaje, za trzecim tak - "Miłości". Nauczycie dumnie spogląda na ucznia. Pyta go, skąd tym razem wiedział mając nadzieję, że uczeń zrozumiał w końcu przesłanie. A uczeń na to odpowiada, że "Miłości, bo rymuje się do <<kości.>>". Rozczarowanie!

5. Scena gdy na "randce" bohater próbuje zatrzymać uciekającą kobietę słowami z książki.
Po wyrecytowanym tekście, jej słowa:
- I co to ma niby znaczyć?

5. Scena z księdzem, który "miał widzenie". Widz śledzi opowieść. Wzniosła i majestatyczna chwila.
Aż tutaj nagle nauczyciel wypala do księdza, że to są bzdury. A duchowny wyrzuca go z kościoła!
Nikt się nie spodziewał takiego rozwoju akcji po tym wielkim i trudnym wyznaniu jakie wyjawił nam chwilę temu ksiądz! :]

6. Scena z matką gdy w obwinia syna za tatuaż na czole. Ale gdy synalek zaczyna zapewniać ją o swej edukacji ta jest w skowronkach! Jakże wspaniałe odniesienie do wszystkim potulnych matek dresiarzy. Ich synalki sa kryminalistami ale dla nich to "złoty chłopczyk". Tak jest. Bardzo trafnie ukazali to twórcy w tej scenie na tym filmie.

Co najlepsze, wszystko było utrzymane w tonie POWAGI! I właśnie przez to było tak zabawne. Takie balansowanie na granicy absurdu.