Horror familijny. Czyli klimatycznie na pewno przypadnie do gustu fanom "Kwiatów na poddaszu". Przez pół filmu w tle leci melodyjka jak z pozytywki, a na ekranie przeważają jaskrawe barwy. Ma to swój nieodparty urok, nadający baśniowy klimat tejże opowieści. Niestety sielankowość za bardzo kontrastuje ze scenami grozy, które są tu wykonane tragicznie. Zupełnie brak im dramaturgi. Partie smyczkowe są źle dobrane względem zwrotów akcji, a postać manekina ani na chwilę nie wydaje się antagonistą. Od początku wiadomo kto tu pociąga za sznurki. Skoro już przy tym jestem, muszę wspomnieć iż sam scenariusz jest bardzo przewidywalny.
"Pin" ma na szczęście szereg zalet które potrafią zatrzymać nas przy ekranie. David Hewlett jest jedną z nich. Jego rola do złudzenia przypomina Normana Batesa, ale jeżeli przymknąć na to oko, radzi sobie znakomicie. Bywa na tyle demoniczny, iż przyćmiewa spokojnie "tytułowego bohatera". Muzyka, mimo że czasami źle dobrana, sama w sobie jest niezła. Nie brak tu kilku dobrych momentów. Niestety znajdziemy także niemało pomysłów które zasługiwały na lepsze wykonanie (wypadek samochodowy, seks z manekinem).
Jeżeli ktoś na to patrzy (a pewnie wiele osób jednak sugeruje się bardziej cyferką niż komentarzem) to moja skala ocen uległa ostatnio małym zmianom i jestem surowszy. Kiedyś dałbym 6, teraz nie ma już takich taryf ulgowych dla kina klasy "b". Tak więc wystawiam jedynie 5. Niemniej seans polecam. Jest przyjemny... i niewiele więcej.