Jaka jest róźnica między dobrym horrorem, a gniotem, średniakiem?
W dobrym horrorze (Alien, Coś) nawet kiedy już widać potwora, kiedy znamy jego tajemnicę, dalej jest napięcie, dalej się boimy. W gniocie (Martwa Wróżba, Oko), cała groza pryska wraz z pierwszym pojawieniem się potwora, a potem to już tylko nędzna rombanka.
Jak to się ma do Martwych Ptaków? Film zaczyna się świetnie... mroczny klimat, strach, zjawy, demony. Jeden z niewielu filmów których się bałem. Potem jest coraz lepiej, aż do punktu w którym poznajemy tajemnicę nawiedzonego domu (przemiana w demony itp...). Wtedy, niestety napięcie opada. Ale sprawę ratuje świetne zakończenie. Spodziewamy się zwykłego rozwiązania w stylu filmowych gniotów, a tymczasem dostajemy coś zupełnie innego, o wiele lepszego.
Martwe Ptaki to, dla mnie bardzo dobry film. Może po przysłowiowym "pokazaniu potwora" film przestaje być straszny, ale z całą pewnością nie przestaje być ciekawy. Ba, robi się nawet jeszcze ciekawszy...