Co jak co, ale do Cujo nie ma startu. Dużo bardziej podobał mi się realizm ekranizacji Kinga niż postawienie na efekty w Man's Best Friend. Dobrze, film jest całkiem poprawny, choć postaci są bardzo stereotypowe, a historia od początku dobrze znana. Przyjemnie ogląda się wszystkie te sceny z czworonogiem w roli głównej i tak naprawdę to właśnie ta psina tworzy ten film. To dla niego ogląda się ten film i staje się to jasne wraz z upływem filmu. Role aktorów schodzą na dalszy plan i nawet Lance Henriksen nie robi takiego wrażenia jak zwykle. Ale myślę, że to głównie przez postaci jakie ci aktorzy musieli zagrać - nie są to zbyt interesujący bohaterowie. I choć film ani trochę zaskakuje, to ogląda się to przyjemnie, szczególnie gdy na ekranie pojawia się Max. Było kilka ciekawych scen, ale też kilka niewypałów (szczególnie gdy Max przejawiał swoje ponadprzeciętne umiejętności...) Inna sprawa to, że film jako horror nie sprawdza się ani trochę. W przeciwieństwie do wspomnianego przeze mnie wcześniej Cujo, nie straszy ani trochę. Jest to bardzo familijna wersja lekkiego horroru z psem w roli głównej. Moja ocena: 6/10.