Ja bym jeszcze dopisał dramat, do gatunków tego filmu. Nikt tu oczywiście nie umiera, ale rozterki bohaterów niczym nie różnią się od spraw w świecie dorosłych.

Zgodzę się z Bogdanem i najbardziej żal mi jest Honorki, z pozoru "władcza" dziewczyna, bo wszystkim zarządza i wszystkich poucza. Powodem takiego zachowania jest jednak to, że Edek jej nie dostrzega, pomimo, że on wpadł jej w oko.

Edkowi imponuje jednak sposób zachowania i niezwykłe historie opowiadane przez Monikę. Nawet jej imię jest dla niego ciekawsze niż Honorata.

Można by powiedzieć, że źródłem całego nieszczęścia jest tu właśnie Monika - dziewczyna bujająca w obłokach, malująca się już i udająca damę, co jest trochę przerysowane i wielu dookoła denerwuje. Jednak jej zachowanie też nie wypływa z jakiegoś narcyzmu, a z jej sytuacji rodzinnej. bo jak się później dowiadujemy, ojciec może mieszka w Sudanie, a może nie, lecz z córką zamiaru widzieć się nie ma. O matce z kolei też wiele nie wiemy, wiadomo jednak, że wysłała córkę do internatu.. w dodatku pewnie nie ma z córką nawet kontaktu korespondencyjnego, skoro dziewczyna sama pisze do siebie listy i udaje, że to od mamy..

To tylko problemy najważniejszych bohaterów, a dochodzą jeszcze typowo dziecięce problemy bohaterów pobocznych..

Cóż.. film z pewnością jest psychologiczny i ogromnie dużo daje do myślenia w trakcie oglądania. Pod pozorem dziecięcego beztroskiego życia każdy odczuwa własne wewnętrzne rozterki.. Aż robi się odrobinę przykro.

Genialne kino, może nie każdemu się spodoba, ale jeśli kogoś zainteresowała moja opinia to polecam.