daleko w tyle za najlepszymi filmami z tego nurtu (np. bringing up baby, naga prawda, czy filadelfijska opowiesc). pomysl na film nie jest jeszcze najgorszy, natomiast filmowi zabraklo zwyczajnej lekkosci jakie charakteryzuja tego rodzaju filmy. zaledwie kilka wartych odnotowania scen (jak ta, w ktorej dwa duchy prowadza pijanego toppera, czy skutek jaki wywoluje bijatyka toppera w biurze) nie ratuja filmu. scenariusz momnetami absurdalny, zwlaszcza pomysl, ze grant moglby byc zazdrosny o burnett flirtujaca z youngiem.
grant jest dosc wiarygodny, natomiast burnett zostala kompletnie zle obsdzona w tej roli. trudne zadanie mial natomiast roland young, ktory w wiekszosci scen musial prowadzic rozmowe z powietrzem plus grac calym cialem (szturchanie, popychanie itd). to bez watpienia najzabawniejsza postac calego filmu - slusznie, ze akademia filmowa nagordzila ten wystep nominacja do oscara. w epizodzie nawet hedda hooper - swego czasu najwieksza plotkara hollywoodu.
topornie i nudnawo przez wieksza czesc filmu. ponoc sequel topper returns jest lepszy. moze keidys sie skusze, poki co starczy mi toppera na jakis czas...