Hmmm... wiem że to stary temat i że niepotrzebnie go odkopuje, i że może posłużę się złą interpretacją, ale czy nie myślicie że końcówka tego filmu to coś w stylu "nieba" ? A może Cabiria rzuciła się w przepaść, a Felini nam tego nie pokazał? Czy to że budzi ją muzyka i otaczają szczęśliwi ludzie, ktoś otula ją ciepłym "Buongiorno" i końcowy uśmiech nie wydały wam się niejednoznaczny ?

ja odebrałam to w zupełnie inny sposób.. dla mnie ten ogromny rozdźwięk pomiędzy tragedią i następującą po tym "euforią rzeczywistości" to żart życia, które biegnie nie oglądając się na nasze jednostkowe losy.

obie interpretacje bardzo mi się podobają, sądzę, że można wysnuć wniosek pośredniczący: że pomiędzy osiągnięciem oczekiwanego raju a poczuciem rozkoszy istnienia nie ma znacznej różnicy (może ilościowej ale nie gatunkowej) a o ile finał filmu nie daje rozstrzygnięcia, o tyle uśmiech duszy okazuje się czymś uniwersalnym

Końcówka tego filmu jest tak naiwna (nieporadna, łzawa - bez urazy;)), że Bob Fosse realizując "Sweet Charity" (amer. wersja "Nocy") przygotował wersję alternatywną (happy end - czy "Noce" też taką miały?). I takie zakończenie, nawet jeśli strasznie przesłodzone, wypada znacznie lepiej. Pozdrawiam;)

A to nie był happy end? Co masz na myśli mówiąc happy end? Może mimo wszystko Oscar (?) i Cabiria biorą ślub? Film straciłby WIELE z takim zakończeniem - moim zdaniem. Nawet, gdyby Cabiria popełniła samobójstwo - wg mnie to WCIĄŻ byłoby lepsze zakończenie, niż tak przesłodzone zakończenie. Chyba, że masz na myśli coś innego :)

A ja mam dwie jeszcze dyskusyjne interpretacje. 1.Może bohaterka na początku wcale nie przeżyła upadku do wody i reszta filmu dzieje się w jakimś astralnym świecie lub 2.Może bohaterka po uczestnictwie w przedstawieniu hipnotyzera wcale nie wyszła z tej hipnozy i reszta filmu dzieje się w jej głowie.???