Andersson to taki trochę Fellini skandynawskiego kina. Coś tam mu się roi, ma jakieś przemyślenia, ale mało kto pojmuje o co mu chodzi. Tyle tylko, że nie wypada tego krytykować, bo nazwisko uznane. Lepiej napisać, że fajne, bo mogę się zbłaźnić. Żaden krytyk nie napisze ,że kiepski był film uznanego mistrza, bo a nuż okaże się jedyny w swojej krytyce i wyjdzie na to, że nie rozumie sztuki przez duże S. Kiedyś Picasso wystawił na aukcję obraz namalowany oślim ogonem. Po prostu jak pochlali z Toulouse Lautrec to maczali ogon osła w farbach a ten chlapał po płótnie, Jak nietrudno się domyślić krytycy doszukiwali się w 'dziele' ukrytych znaczeń itp. Nikt nie odważył się skrytykować, no bo przecież Picasso. Prawda jest taka , że gdyby ten film nakręcił Jan Kowalski szanowne grono zachwyconych wielbicieli nie zostawiło by na nim suchej nitki.
Jednym słowem, mi się podobał bardzo umiarkowanie. Mam do tego prawo jak każdy widz. Plus to zdjęcia i scenografia, reszta strata czasu.