Jak dla mnie "Ogród Luizy" jak na poziom współczesnego polskiego kina prezentuje się dość przeciętnie. Głównie właśnie dlatego ze jest on nieskomplikowany, lekki i wyjątkowo naiwny. W żadnym wypadku nie jest to film ambitny, ponieważ główny wątek ma wirusa (kolejny film, znowu!) polskiej za*ranej komedii romantycznej, a to uniemożliwia traktowanie go na poważnie. Ten film to oszustwo sprowadzające (który to już raz ?) rozwiązanie wszelkich problemów do obdarowania kogoś uczuciem, a wtedy jest już z górki. Uczuciem które "jak zwykle" samo się pcha do chorych i samotnych i które trzeba tylko odkryć bo każdy je skrywa.... ;) Bzdura. Jak to jest rzeczywiście życiem chorych psychicznie pokazuje "Dzień świra" chociaż tam główny bohater nie miał schizofrenii tylko ma jak to się dziś ładnie mówi zaburzenia. Co do Ogrodu Luziy jeszcze, cieszę się że znalazła się w nim postać ojca głównej bohaterki, który ratuje wydźwięk tego romansidła.

W niektórych kwestiach się z Tobą zgodzę - głównie w temacie dupiastych polskich komedii romantycznych. Tego filmu bym akurat do tego worka jednak nie wrzucił. Moim zdaniem jak najbardziej mogła się zdarzyć historia przedstawiona w tym filmie - no bo przecież ta chora dziewczyna była też ładną i pociągającą kobietą, a więc niby dlaczego nie mogło się tak zdarzyć, że jakiś facet się w niej zakochał i zaakceptował jej chorobę w imię Uczucia? Film "Dzień świra" traktuje o ZOK - zaburzeniach obsesyjno - kompulsywnych, potocznie zwanych nerwicą natręctw (temat bardzo mi bliski), i masz rację, że dosadnie i bez optymizmu pokazuje temat choroby psychicznej. Pozdrawiam.

Historia Luizy jak najbardziej mogłaby się zdarzyć, nie twierdzę że nie jest to możliwe. Po prostu nie pasuje mi forma tego filmu, zastosowane w nim uproszczenia rzeczywistości. To wszystko wynika (w pl kinie komercyjnym) z nieumiejętnego mieszania gatunków sensacji, komedii, romansu, i kina obyczajowego, a przy próbie włożenia jeszcze na deser do tego wszystkiego jakiegoś problemu społecznego robi się według mnie jeden wielki pasztet. Podobnie odbieram "Uprowadzenie Agaty" lub "Tato" i kilka innych polskich dziwolągów które wyrzuciłem już z pamięci.
Gdyby tytułową Luizę obdarować osobowością Adasia z "Dnia świra" lub obdarować ją jakimś cięższym zniszczonym przez chorobę charakterem, zostawiając jej atrakcyjny wygląd nasz kochany Fabio miał by trudniejsze zadanie lub omijał ją szerokim łukiem. ;) Było by co oglądać.
"Dzień świra" to nie tylko film o natręctwach, to film o obłędzie, samotności, załamaniu, nieumiejętności okazywania uczuć, "skrzywionej" osobowości i przede wszystkim zmienionym przez to poglądzie na rzeczywistość. Nie sprowadza w każdym razie wszystkiego do znalezienia drugiej polówki.