Dokładnie, ale to co napisałas dotyczy głównego bohatera, który decydyje sie na samobójczy zamach w zemscie za traumatyczne dzieciństwo i dla narodu nie widząc innej metody walki z okupantem. Jego kolega prezentuje juz z goła inną postawe. Po obejrzeniu tego filmu rodzie sie pewne spostrzeżenie dotyczace zamochowców samobójców(nie tylko palestyńczyków). "Wybrańcy" po dokonaniu aktu zemsty stają sie bohaterami narodu zasługując na spotkanie z allahem, ci którzy sie wyłamią uznawani są za zdrajców okrywając swoja rodzine hańbą często kończąc z kulą we łbie. W takim układzie wybór nie jest skomplikowany.

Nie masz racji. Nikt nie szykanuje ludzi, którzy zrezygnowali z zamachu. To kolaboranci są piętnowani, niekiedy mordowani (podczas I intifady zabito wielu kolaborantów).

Film jest dość prosty, miejscami zbyt oczywisty i zbyt łatwo przekazuje pewne treści, ale ogólnie trzeba go uznać za dobry. Nie jest też prawdą, że nie ma innych filmów dotyczących tematu i pokazujących inny punkt widzenia. Jest ich sporo, ale zazwyczaj są to dokumenty, które albo do nas w ogóle nie docierają, albo nie są nagłaśniane lub też jeśli już się przebiją to są emitowane w takich godzinach, że większość ludzi, nawet jakby bardzo chciała je obejrzeć to tego nie zrobi.

To dobry film jest, może nawet bardzo dobry.
Jest taka scena, gdy Abu-Karem rozmawia z Saidem, gdy ten drugi się
odnalazł.
Wydaje mi się , że to jest kluczowy moment, bo tutaj Said ostatecznie
postanawia , że innego wyjścia nie ma. Zresztą, ten manifest należy chyba
traktować reprezentacyjnie w stosunku do ... ups, chciałem
powiedzieć,,samobójców,, , ale to by znaczyło, że nie zrozumiałem filmu :D
W każdym razie, na pewno po obejrzeniu inaczej patrzę na Bliski Wschód.

Bardzo dobry film, jak ktoś napisał jest to palestyński "Popiół i diament" (oczywiście z zachowaniem proporcji i różnic kulturowych). Film ukazuje dramat Palestyńczyków, ale jednocześnie wyraźnie dystansuje się od metod typowo terrorystycznych (np. dialog dziewczyny, która twierdzi, że, wbrew pozorom, desperacki terror w wydaniu zamachowców-samobójców uderza nie tyle w Izrael, co w samych Palestyńczyków). Nakręcając spiralę przemocy przynosi skutki odwrotne do zamierzonych.

Choć film potępia terroryzm, to pokazuje jego przyczyny: biedę i upokorzenia, które spotykają ich na każdym kroku. Jeden z chłopaków jest szczególnie zdeterminowany, gdyż jego ojciec został rozstrzelany za kolaborację z Izraelem, a on przez całe lata musiał żyć z piętnem syna kolaboranta.

Jak miło czyta się Wasze wypowiedzi.
Dowodzą tego, że Polacy są otwarci na argumenty, nie posługują się stereotypami, starają się dociec prawdy i przyczyn pewnych zjawisk, próbują je zrozumieć.
Oby więcej osób z tak otwartymi umysłami!!!

Wielka szkoda, że film emitowany był dość późno i zapewne miał niewielką widownię, jednak rozumiem dlaczego pokazano go o tej porze.

Jednak czytając Wasze wypowiedzi serce rośnie, bo widać, że przez 90 minut seansu poczuliście to, co czują Palestyńczycy każdego dnia.

Pozdrawiam :)

Rozumiem Palestyńczyków, że są zdesperowani. Jedak terroryzmem nic nie osiągną, sami sobie szkodzą! To droga do nikąd. Co z tego, że dokonają paru przypadkowych zabójstw, skoro później cały świat się od nich odwróci?

@Joanna_Suleiman, pytam się czy oglądałaś "Popiół i Diament"? Polecam, idź do wypożyczalni i obejrzyj to sobie. Myślę, że ten film Wajdy powinno się co tydzień wyświetlać w Palestynie.

Tego rodzaju walka z okupantem nie jest obowiązkiem.
Nikt nikogo nie zmusza do tego rodzaju poświęceń.
Tym bardziej nikt nikogo nie piętnuje za wątpliwości, czy wycofanie się.
Samosądy odbywają się tylko nad konfidentami.

Co ty chrzanisz

Kobieto dowiedz się najpierw prawdy potem gadaj. Naród palestyński jest ofiara ich własnych przywódców.