Podobał mi się ten film. Już zapomniałem jak wyglądają takie produkcje obyczajowe, które poruszają ważne społeczne problemy przedstawiając je z różnych punktów widzenia. Jestem miłe zaskoczony francuską produkcją, bo te amerykańskie kino zbyt zdewastowało mi umysł i wypaczyło gust. Brakuje mi porządnego kina...

Naturalność i lekkość, bez przesadnego dramatyzowania. Na początku wydawał mi się irytujący, (chyba przez te feministki). Podobały mi się wiejskie momenty i interakcje na linii matka-córka-kochanka. Kobitki na łonie natury oczywiście piękne, nie będę kłamał zwróciłem na nie uwagę, jestem prostym facetem.

Niezwykła lekkość jak bije od tego filmu, finezja w okolicznościach pięknej przyrody. Obraz francuskiej wsi, dziewczyna na traktorze, ojciec przerzuca siano, sielsko i anielsko na pierwszy rzut oka...
Film wprowadza nas w egzystencjonalizm i od progu burzy idyllę wsi, ojciec może zarządzać gospodarstwem i decydować...

Paryska nauczycielka Carole i córka farmerów Delphine nawiązują płomienny romans. Los zmusza je do zamieszkania na skostniałej obyczajowo prowincji, gdzie nie mogą ujawnić swojego związku.

Moje przekonania życia codziennego nie akceptują homoseksualizmu jednak ten film pokazuje, że siła "miłości-uczucia" jest słabsza od wszechobecnego standardu na prowincji. Subtelne i eleganckie sceny erotyzmu ukazują emocjonalność i uczucie głębokiego zauroczenia...całość też kapitalnie pokazuje gdzie są granice emocji...