O ile pierwsza historia bardzo przypadła mi do gustu, o tyle druga ją kompletnie rozWaliła, bo zupełnie tak jakby sam Antonioni opowiadał o sobie i patrzcie oto męzczyzna, który odrzuca uciechy cielesne, a następnie zupełnie mówi: Ja wam pokaze jak się powinien facet zajac kobietą. I pokazuje nam drugą, gdzie on sam spotyka kobietkę i spędza z nią noc. Trzecia już wogóle jest bekowa, a czwarTa jest jakby zatoczonym kołem w stronę pierwszej, bo znowu odrzucenie uciech cielesnych. No dziwny film, widac, że zafascynowała go epoka rewolucji seksualnej, dzieci - kwiatków i pozostał do końca życia niewyżytym chłopaczkiem z wielkim fallusem. Jak dla mnie to mizoginiczny film, a przy tym jak każdy film Antonioniego psychologicznie nudny. Ja wiem, że nie powinno się źle mówic o zmarłych, ale co zrobic. No ale jeszcze wielu jego filmów nie widziałem, ale nIe spodziewam się czegoś wielkiego. A stawianie go na równi z Bergmanem to już jakaś wielka pomyłka! Pozdrowienia dla pokręconych co to moga wkółko ogladac filmy Antonioniego;)