Może dla kogoś kto dotyka horror raz na jakiś czas, obraz ten wyda się interesujący,
ale dla całej reszty, czyli mnie i wielbicieli gatunku, nie ma w nim nic szczególnego.
Ba, napisać o nim coś dobrego to mozolne i trudne zadanie.
Zacznę od tego, iż ta część nie ma zupełnie nic wspólnego z poprzedniczką, która
również nie należy do udanych, bo jest jeszcze bardziej oklepana w temacie niż film o
strachu na kruki, ale chociaż formą realizacji, bije ''Posłańców 2'' na łeb.
Sama fabuła niestety jest niedopracowana, bo brak jej rozszerzeń (np. motyw syna),
w kilku scenach sprawia wrażenie nielogicznej, ciągnie się jak guma do żucia, oraz
jest irytująca jak żona Johna, Mary. Ogólnie film zamiast strachem, zabija nudą.
Ale i tak najbardziej męczące są dialogi. Wkurzające, banalne, toporne, denne,
ograniczone, a słowa ''zaufaj mi'' to jakieś nadużycie! Dosłownie uszy więdną!!!
Do tego beznadziejnego zestawu dorzucę jeszcze bezpłciowe postaci.
Główny bohater John jest bez wyrazu, jego żona szwenda się tylko tam i z powrotem,
ciągle mu coś zarzucając, a to, że dostał alkohol, a to, że opuścił kościół, że jej
czegoś nie powiedział, że klnie, że coś podsłuchał, skąd ma sygnet, istna paranoja.
Córka służy jako dodatek do rodziny, a sąsiad .... szkoda gadać. Dobrze, że Miranda
(Darcy Fowers), pokazała to i owo, czyli kształty i urodę, bo oko się chociaż przez
sekundę nacieszyło.
Od strony technicznej także jest bardzo słabo. Zdjęcia amatorskie, muzyka gdzieś
schowana, napięcia czy klimatu, w ogóle nie uświadczymy.
Ewidentnie druga część powstała na siłę i jest jeszcze jednym, typowym, takim
samym schematycznym, nieciekawym amerykańskim horrorem, czyli znów to samo.
Gdyby nie to, że widziałem gorsze produkcje, nie byłoby nawet 2/10.