Podpisuję się pod tym.

Ano film ma styl a styl ów jest typowo jarmuschowski :) Uznanie czegoś za arcy czy nie arcy jest "kwestią wodą", nie ma co się dziwić :) Nie wiem w jaki sposób mnie angażują filmy Jima Jarmuscha, czy emocjonalny czy intelektualny czy żaden z powyższych, ale angażują całkowicie i w pełni. Chyba, że jakoś inaczej można nazwać fakt, że do jego filmów, tak pozornie nudnych i ciągnących się jak krówka, wracam najczęściej i uwielbiam najbardziej :) dlatego jest mistrzem bo, jak już ktoś gdzieś napisał o tym reżyserze, "jakoś to robi, że pozornie najnudniejsze rzeczy stają się najciekawsze".. pozdrawiam everyone

Bardzo ładne były zdjęcia w filmie. Byłem nimi zachwycony.
Poza tym film był autentycznie nudny. Przeciąganie scen było naprawdę denerwujące i aż chciało się przewijać, ale tego nie uczyniłem, bo jaki jest sens oglądania tak filmu. Tarantino też przeciąga często sceny, jak i Lynch, ale oni robią to nie bez celu, po tym często następuje jakiś nagły zwrot akcji, który nas wprowadza w osłupienie.

Lubię "Truposza" i "Ghost Doga" Jarmuscha nawet bardzo, ale jakoś inne filmy mnie nie zachwycają. Są nużące. Jak i ten. A szkoda, bo zapowiadał się nawet interesująco.

bardzo sztampowo jest szczególnie zaprezentowana uciekcza zza kratek i oczywiście rozwiązanie z miłością Roberto. Chciałbym wiedzieć gdzie uczą takiej definicji sztampowości.. ;)

A moim zdaniem Poza Prawem to najlepszy film jaki nakręcił Jarmusch. Co jak co, ale z Waitsem tworzą kosmiczny duet.

I tu się zgodzę - z tego co widziałem Jarmuscha to "Poza prawem" jest Jego opus magnum ;)

Dla mnie ten film promieniuje taka niedostrzegalna na pierwszy rzut oka pozytywna energia i wielkimi pokladami humoru, czesto przyprawionego surrealizmem, ktory ukrywa sie w prostych, ale celnych dialogach niemogacych sie nigdzie wpasowac outsiderow, ktorzy trafiaja na siebie zupelnie przypadkiem, bo u Jarmuscha wszystko tak naprawde dzieje sie przypadkiem. Dlatego zaskakujace zwroty akcji, ktore byly wczesniej wspomniane, nie pasuja do jego filmow. Niespieszne tempo akcji, polozenie nacisku na zagubionych bohaterow i ich rozmowy o niczym - mozna to lubic w kinie albo nie. Nie wszystkie tytuly w dorobku Jarmuscha tak mnie mocno angazuja, wywieraja tak pozytywne wrazenie, ale "Poza prawem" jest dla mnie zdecydowanie sztampowym dzielem jesli tak mozna rozumiec zatrzymanie sie w biegu, pochylenie nad zagubionym czlowiekiem i przedstawieniem calosci bez zbednych barwnikow i ulepszaczy. Tak jak to jest naprawde - razem z dluzyznami i momentami pustej ciszy. Ze zwrotami akcji zarezerwowanymi dla filmow akcji. I scenami prostymi, ale zakotwiczajacymi sie w pamieci, jak bohaterowie nawiazujacy proby kontaktu w celi czy wspolnie wedrujacy przez las (rewelacyjny Benigni!). Sympatia rezysera do swoich "podopiecznych" zaczyna i widzowi sie udzielac, a przynajmniej ja z zywym zaciekawieniem wyczekiwalam ciagu dalszego. Nie z powodu szarpiacego nerwy rozwoju wydarzen (trudno sie takowego doszukac), ale dla samej czystej przyjemnosci towarzyszenia tym zwyczajnym, pogubionym bohaterom. Absolutnie nie ogladac na chlodno!