Nowa wersja Psychozy Hitchcocka z pewnością przeznaczona była dla młodej widowni ,która niekoniecznie musiała oglądać dzieło Hitchcocka .Film jest udaną kopią Psychozy ,oczywiście gorszą od oryginału .Współczesny widz oswojony z masakrą nie musi oglądać tego filmu ,obecna widownia pewnie tez potrafi oglądać inne filmy niż jatka przyprawiona seksem na ekranie .Jestem fanem Psychozy z 1960 roku i uważam ,że powstanie tej kopii ma sens ,choćby dla porównania .Nigdzie nie jest napisane ,że twórcy filmowi mają czegoś nie tworzyć ,bo już było ,dla jednych ludzi film jest przewidywalny i nierealny ,dla innych to jest w kinie nieistotne .Tak jak różni są odbiorcy filmów ,tak samo są różne filmy .Twoje odczucia tego filmu są bardziej subiektywne niż obiektywne .Każdy film będąc mniej lub bardziej udaną kopią klasyka ,zawsze jest innym filmem ,spojrzeniem i propozycją twórców naśladujących oryginał .Ocena Psychola na 2 jest bardziej subiektywna niż obiektywna .Oceniając film bardziej obiektywnie ,zasługuje na wyższą ocenę ,w końcu dzięki niemu wielu widzów może zwrócić uwagę na dzieło Hitchcocka i porównać z nim Psychola ,którego udawanie jest zaletą dla zwolenników kopiowania i wadą dla przeciwników takich filmowych odniesień do klasyków Najgłupszą postawą u ludzi oceniających bardziej subiektywnie filmy jest skłonność do doszukiwania się tzw. przewidywalności i naśladownictwa .We współczesnym kinie filmy oryginalne w całości nie istnieją .Stare dobre tematy filmowe klasyków można przedstawiać na różne sposoby warsztatu artystycznego zgodnie z duchem czasu . Brak nowych pomysłów na temat filmu ,to już inna kwestia zagadnienia w kinie .

Nie można obiektywnie ocenić filmu. Ocena czegoś, czego nie da się fizycznie zmierzyć, zawsze będzie jest subiektywna.
A film był raczej eksperymentem, niż produktem dla młodej widowni. Przynajmniej dla mnie to oczywiste. Gdyby szarpnęli się na odświeżenie tematu i zbicie grubszej kasy, to by temat odświeżyli. Film jest praktycznie kropka w kropkę powtórzeniem oryginału, co z komercyjnego punktu widzenia niema sensu, bo scena pod prysznicem nie jest już tak odważna, jak była kiedyś. A reżyser nie zmienił z niej nic, nie unowocześnił. Tym bardziej, że reżyserem jest Gus Van Sant, czyli człowiek robiący film o dwóch ludziach na pustyni, chodzących w kółko bez celu. Tym bardziej wydaje mi się, że to był swego rodzaju eksperyment.

Filmy zawsze można oceniać albo bardziej obiektywnie albo bardziej subiektywnie, niezależnie od różnych kryteriów oceny. Miarą umowną fizyczności filmu jest jego analiza i ocenianie różnych elementów warsztatu filmowego, takie podejście do zagadnienia opiniowania filmów jest jedynym wspólnym mianownikiem dla różnych gustów i oczekiwań widzów. Psychol jest kopią filmu Hitchcocka, reżyser nie próbując nic zmieniać ,zrealizował artystyczny eksperyment, który obnażył słabość kopii i potwierdził geniusz klasyka Hitchcocka.

Zgadzam się z NickError. Ocena filmu jest zawsze subiektywna, bo jest nasza, jednej osoby, jednostki. A i filmy oryginalne w całości znalazłyby się. Zadaję sobie często pytanie: Czy nie wyczerpano już wszelkich pomysłów? Wtedy oglądam jakiś nowy film i okazuje się, że nie, gdyż wyobraźnia ludzka granic nie zna i wciąż podpowiada, podszeptuje nowe pomysły, koncepty.

Nie ma całkowicie subiektywnej czy obiektywnej oceny czegokolwiek w filmach. Istota zagadnienia oceniania tkwi w proporcjonalności aspektów obiektywnych i subiektywnych. Jedni potrafią oceniać bardziej subiektywnie inni bardziej obiektywnie.Każdy widz jest odbiorcą subiektywnym ,jednak filmy można oceniać różnie, biorąc pod uwagę opinie innych osób. Generalnie oryginalnych w całości nowych filmów raczej nie ma, co nie wyklucza faktu, że wyobrażnia artystów nie zna granic.

Ująłeś mnie swoją wypowiedzią. Pięknie wyjaśniona złożoność problemu w tak łatwy do przyjęcia sposób. Przyznaję Ci rację, sam nieco się zagalopowałem o subiektywizmie, występującym przy ocenianiu filmów. Co do drugiej części Twojej wypowiedzi mam nieco inne zdanie, niemniej jednak, rozumiem Twój punkt widzenia.

Mylisz obiektywizm ze szczerością. Każda opinia jest subiektywna, choćby z definicji tego słowa. Obiektywnie to można stwierdzić fakty, np jak długi jest film, jakiej kamery użyto, itp. Natomiast czy te decyzje są dobre czy nie, to już jest Twoja opinia i jest całkowicie SUBIEKTYWNA.

Każdy widz uwzględniając wiele aspektów zjawiska oceniania jest subiektywny. Natomiast jego opinie , spostrzeżenia, argumenty za i przeciw czy osobiste odczucia mogą mieć charakter bardziej obiektywny lub subiektywny. Gdy oceniający skupia się bardziej na swoich odczuciach i kieruje się w ocenie tylko własnym gustem , postrzegając warsztat artystyczny wybiórczo jest bardziej subiektywny. Widz bardziej obiektywny skupia swoją uwagę bardziej na poziomie artystycznym niż własnych oczekiwaniach wobec filmu i osobistych odczuciach , których nikt nawet osoby bardziej obiektywne nie mogą ignorować .Bardziej obiektywny widz zawsze bierze pod uwagę opinie innych za i przeciw, stara się zrozumieć obraz w szerszej perspektywie niż własne odczucia czy spostrzeżenia. Konkluzja, ze wszystkie opinie są subiektywne jest mitem. Zawsze opinia jest bardziej subiektywna lub obiektywna, to kwestia proporcji . Nie ma stricte obiektywnych opinii , są natomiast także skrajnie subiektywne opinie, pozbawione merytorycznych, miarodajnych argumentów czy uwag. Kino ze swej natury jest medium wybitnie subiektywnym i ocenianie obrazu z natury subiektywnego , jeszcze bardziej subiektywnie prowadzi do absurdów w ocenie i zbyt dużej rozbieżności w opiniach merytorycznych w kwestii oceniania filmu. Generalnie nie ma uniwersalnej metody opiniowania filmów , z drugiej strony zbyt skrajne opinie dwóch recenzentów nie stanowią żadnego pułapu odniesienia dla innych kto ma bardziej trafne opinie i komu warto zawierzyć w postrzeżeniach czy warto w ogóle oglądać dany film. Większość widzów ocenia filmy według własnych kryteriów , im bardziej subiektywne , tym osoba bardzie subiektywna w ocenie to logiczne. zagadnienie oceniania filmów to szeroki temat do polemiki, negowanie jednak faktu istnienia aspektów bardziej obiektywnych lub subiektywnych w ocenianiu to droga na skróty, droga do nieskończoności osobistych odczuć , które dla innych nie stanowią żadnej wskazówki , co to za film o czym i dla kogo. Nikt nigdy nie ogarnia całości filmu, może jednak w całości rozpatrywać elementy filmu jak dla przykładu gra aktorów fabuła , dialogi, scenografia, zdjęcia, montaż, muzyka, tempo i zwroty akcji , przynależność gatunkowa z ogólnie przyjętymi kryteriami cech danego gatunku filmu. Dla przykładu osoba wybitnie subiektywna nie bierze w ogóle pod uwagę opinii innych , nie dostrzega warsztatu filmowego i jest skupiona na swoich oczekiwaniach , odczuciach i guście .Nie można takiej osoby postrzegać na równi z innymi na zasadzie - wszyscy są subiektywni , tak są ale w różnym stopniu , który widać w wypowiedziach nawet krytyków filmowych nie tylko przeciętnych widzów.

Jeszcze raz opinia NIE MOŻE BYĆ obiektywna. Pisząc to piszesz kompletny nonsens. Możesz pisać o swojej opinii lub o opinii innych... ale to nadal nie jest obiektywne. Piszesz tutaj o popularności opinii. Jaka opinia jest popularna według ogółu widzów. Natomiast to nie znaczy, że jest ani obiektywna, ani poprawna. Z racji, ze nie możesz zmierzyć poprawności opinii w ŻADEN sposób, nie może być obiektywna.

Na końcu mylisz opinię amatora filmów z profesjonalnym krytykiem, który zna się na technicznych aspektach kina. To, że ten drugi widział więcej filmów i wie jakiej kamery lub technik użyto, wcale nie znaczy, że jest bardziej obiektywny przy ocenie poziomu jakości. Obiektywnie, to tak jak wspomniałem, to on może ocenić długość filmu lub jakiej kamery użyto, czy np. jakiego ujęcia użyto. Natomiast to czy to były dobre decyzje czy złe, to już jest czysty subiektywizm.

A teraz krótko: FAKTY (takie jak kamery, długość filmu, itp.) - obiektywne. OPINIE (poziom aktorstwa, jakość scenariusza) - subiektywne

Opinia nie może być obiektywna tylko bardziej obiektywna lub bardziej subiektywna. Nie dostrzeganie tej różnicy ,świadczy o braku zrozumienia tego aspektu w ocenianiu. Gdyby przyjąć tezę , że postrzeganie i opiniowanie, ocenianie filmów jest kwestią tylko subiektywności, zapoznawanie się z opiniami innych nie miałoby żadnego sensu z racji subiektywności każdego profesjonalisty czy laika. Sztuka ze swej natury jest subiektywna, nie oznacza to jednak braku możliwości oceniania poziomu artystycznego w szczególności w filmach w sposób bardziej obiektywny czyli merytoryczny, miarodajny oparty na analizie wszystkich aspektów obrazu w odniesieniu do techniki, realizacji, wykonania, oddziaływania, przekazu, przesłania czy samego gatunku. czego innego masowy widz oczekuje od komedii czego innego od kina grozy. Nie ma tzw. popularności opinii ogółu widzów , która może być bardziej subiektywna od mniejszości potrafiącej postrzegać i oceniać film w szerszym zakresie czyli bardziej obiektywnie. Poprawność opinii ? nie ma czegoś takiego . Opinie albo są bardziej obiektywne lub bardziej subiektywne. Subiektywizm to dominacja osobistych odczuć, oczekiwań, gustu , nie brania pod uwagę spostrzeżeń innych, brak analizy warsztatu filmowego, osobiste uprzedzenia rzutujące na ocenę, nie dostrzeganie kwestii natchnienia , chęci , zrozumienia w odniesieniu do odbioru filmu, braku zrozumienia ,że ponowne obejrzenie filmu może wywołać inne , głębsze emocje , umożliwić dostrzeżenie filmu w szerszym wymiarze rzutującym na jakość percepcji odbioru i bardziej miarodajnych opinii. Generalnie widz bardziej obiektywny w swojej percepcji postrzegania i odbioru filmu jest bardziej obeznany niż osoba bardzie subiektywna niezależnie od ilości obejrzanych filmów . Można obejrzeć więcej filmów lub mniej , nie jest to jednak jednoznaczne z jakością szerszej percepcji odbioru. Inaczej mówiąc do oglądania filmów potrzeba tez intelektu nie tylko emocji. W kwestii odniesienia do różnicy między tzw. profesjonalistami , znawcami kinematografii czy laikami i masową widownią rozpatrywanie zagadnienia obiektywności i subiektywności w ocenie i opiniach nie ma związku z poziomem wiedzy o kinematografii. to bardziej kwestia charakteru nie wiedzy. Laik paradoksalnie może być bardziej obiektywny niż krytyk filmowy. Opinie krytyków mogą być w takim samym stopniu bardziej obiektywne czy subiektywne jak u laików ,którzy nie mają zamkniętej drogi do rozwoju własnej percepcji odbioru i umiejętności bardziej merytorycznych oceni opinii. Znajomość technicznych aspektów kina ma znikomy wpływ na poziom obiektywizmu czy subiektywizmu danego krytyka z racji nie tylko charakteru ale samej subiektywności medium jakim jest kino. Parametry takie jak długość filmu ,rodzaj kamery czy techniki filmowania dotyczą faktów istnienia tych elementów dotyczących produkcji filmowej a nie zagadnienia obiektywności i subiektywności w pojmowaniu, ocenianiu , zrozumieniu i w ogóle w odbiorze kina.

Nigdy tylu samozaprzeczających się głupot nie czytałem. Żal na to odpisywać

Twoje poglądy w kwestii obiektywnego oceniania filmów są niedorzeczne, stereotypowe i archaiczne, jesteś kolejną osobą na filmwebie wierzącą w mity na ten temat, kolejną która niczego nie zrozumiała z moich wywodów.

hehehe. Zrozumiałem co chciałeś powiedzieć... problem polega na tym, że ty sam nie rozumiesz tego co piszesz.

Szablonowe , puste frazesy. Człowiek mądry zmienia zdanie , głupiec nigdy. Głupota jest matką uporu. Głupszym od nieuka jest głupiec uczony. Kiedy nie można zaatakować myśli, atakuje się myśliciela. Mądry nie gardzi niczyją radą . Mądrzy ciągle się uczą, głupcy najczęściej wszystko umieją. Możesz wykształcić głupca, ale nigdy nie nauczysz go myśleć. Parę przysłów na zakończenie. Bądż zdrów.

Byłem zupełnie zdziwiony, że wcale nie poprawił sceny pod prysznicem i morderstwa detektywa. Wyglądały okropnie. Dużo gorzej niż w oryginale.

Brawo.