Nie ma napięcia i tego co w Psychozie Mistrza jest najwspanialsze- możliwości obserwacji. U Hitchcocka to nie dosłowność i plastyczność grała najważniejszą rolę. Ważne jest to co obserwujemy na ścianach chociażby. Dodatkowo wspaniałe napięcie i muzyka. Nie chodzi więc tylko o to że remake nie może równać się z pierwowzorem i że jest wypada marnie w zestawieniu. Nie będę więc porównywała aktorstwa czy stopniowania napięcia, bo to za oczywiste i chyba każdy widzi. Najcięższy zarzut względem przeróbki to ów że banalizuje pierwowzór. Mamy zmieniające się kadry jedynie. Może miło się je ogląda... ale po co to czynić? Ja nie dotrwałam do końca, bo po prostu mnie znużył. Psychoza największe wrażenie wywiera podczas pierwszego oglądania. Nie ma sensu powracania do niej, gdy zna się zakończenie. Chyba... że po to aby podziwiać kunszt. A u van Santa kunsztu brak. Do wersji prawdziwej często jednak powracam. Bowiem zostają ujęcia i mnóstwo elementów ! I oczywiście nieograniczone pole dla interpretacji:)