Powiew świeżości w gatunku horroru w tamtych latach. Świeżość powoduje tematyka i umiejscowienie akcji (krwiożercze razorbacki na australijskich piaskach), ale także sposób realizacji (ciekawe ruchy kamerą - zbliżenia, oddalenia, przyspieszenia, rozmycia) i świetne efekty specjalne. To wszystko nadaje filmowi specyficznego, szybkiego tempa akcji, które nie pozwala się nudzić, ale także nie męczy, bo znajdzie się też czas na spowolnienia. Fabuła jest prosta, ale mimo wszystko "Razorback" wciąga. Ma charakterystyczny, bardzo fajny klimat, raczej nietypowy dla horroru. Zresztą nie ma tu za dużo "typowych" rzeczy... no może zakończenie i mimo wszystko schematy w scenariuszu. Ale zakończenie i tak powinno się widzowi spodobać. Sam razorback prezentuje się bardzo groźnie i dziko, a więc można go na pewno zaliczyć na plus. Bardzo dobrze wypada również muzyka nadająca filmowi jeszcze żywsze tempo. Bardzo dobre zdjęcia i piękne scenerie... ach, i ta genialna scena z "pustynnymi majakami". Zdziwiła mnie jednak luka w scenariuszu i nie wyjaśnienie kwestii dziwnych zachowań mieszkańców małego miasteczka. Chyba trochę za szybko z kilku wątków zrobił nam się jeden. Tak czy siak, jest to film, który zasługuje na uwagę. Moja ocena: 7/10.