jak przedstawiają to przedmówcy. Faktycznie temat procesu umierania pojawiał się już w wielu filmach, najbardziej oczywistym przykładem może być Drabina Jakubowa, ale to przecież zaledwie kanwa historii. Niektóre sceny filmu mogłyby znaleźć się w nigdy nie powstałej trzeciej części trylogii Straż Nocna.
Niestety, nie będę wpuszczać w maliny: filmowi brakło konsekwencji Lyne'a oraz rozmachu i tempa Bekmambetova. Jednak wciąż będę się upierał, że to wartościowa pozycja dla fanów kina z dreszczykiem.
Moją uwagę zwróciło porzucenie typowo azjatyckich środków przekazu na być może bardziej zrozumiałe znane bardziej z zachodnich produkcji. Choćby ciocia Mui - w całkiem udanych scenach związanych z jej małżeństwem. Pokazuje, że Azja to nie tylko ekspresja godna teatru Kabuki, niekończące się ukłony i drobienie kroczków w obowiązkowo zmienionych pantoflach po wejściu do domu. Obyło się nawet bez wiecznie zapychających azjatyckie rury czarnych włosów.
To prawda, nie wszystko jest tu dobre: film niedomaga przez nierówne tempo, gdzieś na poziomie scenariusza popełniono trochę błędów. Z dugiej strony ocenienie tego filmu na 3 punkty uważam za niesprawiedliwe. Moim zdaniem ciekawe kino z dobrą oprawą muzyczną i do tego dobrze sfilmowane. Ode mnie mocna szósteczka!