Witam. Przeczytałem - zostałem zachęcony - oglądnę. Teraz potrzebuję trzy cztery azjatyckie horrory z ostatnich trzech - czterech lat, inteligentne, oryginalne. Jakieś typy?

Witam. Cieszę się, że moja recenzja zachęciła :) Mam nadzieję, że się nie zawiedziesz.
Azjatyckie horrory z ostatnich trzech-czterech lat hmm... Ostatnio z azjatyckimi horrorami nie jestem na bieżąco. Podaję tu parę z ostatnich lat, ale ja ich nie wiedziałam, więc nie jestem w stanie z czystym sumieniem polecić, ale może okażą się dobre:
- Miss Zombie (2013), reż. SABU,
- Po twoim trupie (2014), reż. Takashi Miike,
- In the dark [Yuan gui] (2013), reż. Yeo Joon Han,
- Zabawmy się w piekle (2013), reż. Shion Sono.

Jeżeli chodzi zaś o azjatyckie horrory, które są inteligentne i oryginalne, które bawią się konwencją, to mogę polecić:
- The Host: Potwór (2006), reż. Joon-ho Bong,
- Chaw, reż. Jeong-won Shim (2009), reż. Jeong-won Shin,
- Noroi (2005), reż. Koji Shiraishi,
- Aragami (2003), reż. Ryuhei Kitamura,
- Doo Gae-eui Dal (2012!!!), reż. Dong-bin Kim (ten rocznikowo się zgadza)
- Bunshinsana (2004), reż. Byeong-ki Ahn,
- Opowieść o dwóch siostrach (2003), reż. Jee-woon Kim,
- Pragnienie (2009), reż. Chan-wook Park,
- Jaś i Małgosia (2007), reż Pil-Sung Yim,
- Saam gaang yi (2004), reż. wielu,
- Wiolonczela (2005), reż Woo-cheol Lee,
- Dziedzictwo (2005), reż. Leste Chen.

Inne filmy, które uderzają w klasykę i stare sztuczki:
- Ryeong (2004), reż. Tae-kyeong Kim,
- Phii khon pen (2006), reż. Monthon Arayangkoon,
- Ju-on: Owari no hajimari (2014), reż Masayuki Ochiai,
- Oko (2002), reż. Oxide Pang Chun,
- Telefon (2002), reż. Byeong-ki Ahn.

Uff, to chyba by było na tyle, choć i tak pewnie bardzo wiele albo pominęłam, albo nie oglądałam i nie znam :) Tak czy siak, mam nadzieję, że coś z tego się zda. Piszesz jakąś pracę na ten temat?

Nie nie piszę, nadrabiam zaległości - ostatnio za dużo Europy i Ameryki, a za mało Azji, a równowaga ważna rzecz.
"Hosta" widziałem i miło go wspominam. "Pragnienie" mnie zniesmaczyło, a "Oko" nie wzbudziło żadnych emocji, jak i "Telefon".

"Doo Gae-eui Dal" i "Chaw" mogą być interesujące, z reszty muszę uważnie odsiać jeszcze trzy tytuły i normę na lipiec osiągnę. I tu podziękowania za zaangażowanie - niewielu filmwebowiczów by tak rzetelnie podeszło do sporządzenia postu. Oficjalnie dziękuję.

A ja się rozczarowałem! A miało być tak ładnie...

„Rigor Mortis / Geung si” (2013) – źle się dzieje w chińskim bloku mieszkalnym. Samotność, tęsknota, szaleństwo, zjawy, obrzędy, krew.
Obiecujący nastrój zepsuty niewyszukanym etapowaniem krwią i spirytystycznymi bijatykami. Szkoda.

Już wcześniej spotkałam się z taką opinią na temat tego filmu i jak najbardziej jestem w stanie to zrozumieć. Do jednych taka konwencja przemówi, do drugich nie. Do mnie przemówiła, bo ja lubię jak się biją i latają w powietrzu, a poły szat łopoczą bohaterom za plecami (w wypadku Rigor Mortis są to syfiaste szlafroki) :) Jestem typem, którego szczerze bawi kino klasy B, kicz i tandeta. A wiem, że sporo osób to drażni. Tak czy siak - może inne z moich propozycji przypadnie Ci do gustu, jeśli tak to daj znać :)

„Two Moons / Doo Gae-eui Dal” ( 2012) – trójka ludzi odzyskująca przytomność w opuszczonym gospodarstwie gdzieś w lesie. Duchy atakują wiedza od pierwszej chwili, a mimo to film może zaskoczyć. Niestety twórcy filmu, którzy systematycznie obnażali kolejne tajemnice (tu mnie przyjemnie zaskoczyli!), nie pokusili się by do końca wyjaśnić wszystkie wątki (tu mnie nieprzyjemnie zaskoczyli). Szkoda.

Kto nie oglądał winien powstrzymać się od czytania tegoż posta.















Mam pytanie dotyczące zakończenia tego dzieła filmowego. Główny bohater ginie (?). Powraca jako duch? Czy może raczej cofa się w czasie? I kto przychodzi na identyfikację zwłok? Dorosły syn? Za dużo pytań jak dla mnie.