to dla mnie chyba ten, w którym po ataku w stodole jeden z szeryfów zaatakowanych robalami wstaje z ziemi i zaczyna do Elizabeth Banks mówić naśladując manierę Michaela Rookera. Aż przypomniał mi się "Face-Off" i moment w którym Travolta naśladuje Cage'a :D

Choć napuchnięta panienka w stodole też była zabawna.

Całość ogółem spoko, przyjemne nawiązanie do klasyków typu The Blob, Invasion of the Body Snatchers czy Night of the Living Dead w sosie lekkiego czarnego humoru. I to drugie chyba najbardziej mnie smuci, bo był z tego potencjał na naprawdę świetną horrorokomedię w stylu Martwicy Mózgu, ale nie zdecydowano się na pełną bekę - nie powiem, by w którymkolwiek momencie film udawał poważny, ale po prostu mógł być jeszcze bardziej śmiechowy. Może zabrzmieć to jak bluźnierstwo dla niektórych horroromaniaków, dla mnie jednak horrory przestały być straszne jakieś 1000 filmów temu i obecnie szukam w nich głównie godnej podziwu roboty ludzi od charakteryzacji, pokręconego gore i autoironii. W tym filmie znalazło się wszystkiego po trochu, ale też w każdej z tych dziecin można było "podkręcić gałkę do 11" - mogło być jeszcze śmieszniej, mogło być mniej CGI i mogło być bardziej obrzydliwie.

Największym jednak chyba rozczarowaniem był finał - aż prosiło się, aby po zaaplikowaniu Grantowi butli z gazem w powietrze wyleciał cały domek. Gigantyczna eksplozja i późniejszy deszcz flaków zdobiący całą okolicę na czerwono usatysfakcjonowałby mnie dużo bardziej niż to, co zobaczyłem :)