Nawet otaczając się setkami ludzi można być samotnym. Tragedią jest tę samotność zaakceptować. Strach przed odrzuceniem, brakiem zrozumienia.... Okrucieństwem jest obdarzanie człowieka umysłem tak otwartym, a osadzenie go w realiach świata tak szablonowego. Zakupy, alkohol, narkotyki, seks... Wszystkim wokół wydawało się, że przedawkował. Nie ma zastosowania pojęcie "nadmiar", gdy życie już nawet nie powoduje gniewu. Ktoś powie "milioner, w głowie mu się od kasy poprzewracało". Ja powiem inaczej... Nic wokół niego nie należało do niego, jeżeli nie widział w tym siebie. Rodzimy się tak samo, i tak samo kończymy. Czy życie pod lupą milionów oczu jest takim błogosławieństwem?