Wszyscy dowiadują się o zaręczynach Lucy i Edwarda, Elinor jest strasznie smutna, Marianne zła na Elinor, że "nie miała serca". Później panny Dashwood wyjeżdżają z Londynu do (chyba) domostwa pułkownika. Marianne idzie na długi spacer w deszczu aż do hrabstwa Johna Willughiego (nie wiem jak to się pisze, ten który pomógł jej z kostką). Później pułkownik zaniepokojony długą nieobecnością Marianne wyrusza na poszukiwania i znajduje ją przemokniętą i zmarzniętą. Po diagnozie lekarza okazuje się, że Marianne jest bardzo, b. chora więc pułkownik jedzie po jej matkę i młodszą siostrę. Elinor natomiast zostaje z siostrą i dogląda jej. Następnego ranka Marianne budzi się zdrowa. Dzękuje pułkownikowi a on jest zadowolony. Rodzina z pułkownikiem wraca na wieś. Marianne i pułkownik czytają razem sonety i wiersze. Kwitnie miłość. Pułkownikk musi wyjechać ale w zamian przysyła Marianne pianino (taki jakby drewniany keyboard bo pianio to nie było ale nie znam odpowiedniejszego słowa). Służący panien Dashwood mówi, że pan Ferras się ożenił (zwróć uwagę, że nie mówi imienia, wszystkie panie myślą, że chodzi o Edwarda). Pewnego dnia przyjeżdża Edward Ferras i wyznaje Elinor miłość. Oświadcza się jej. Póżniej Marianne bierze ślub z pułkownikiem. The End ;)

nie wiem jak ci dziękować!;] przywróciłaś mi wiarę w ludzi:) piękny film z romantycznym zakończeniem..jeszce raz dzięki;***