czyli mniej więcej z lat 1986 – 1993. Ale ten film to wyjątkowy gniot. Jest szalenie męczący. Trudno stwierdzić czy jest to film dla dzieci czy dla dorosłych? Nawet „Żegnaj Rockefeller” (1993), choć jest podobnym gniotem, jeszcze da się jakoś obejrzeć. Choć nie powiem, że bez bólu…
Pamiętam – ktoś inny już tutaj o tym wspominał – jak będąc w ostatniej klasie szkoły podstawowej, wiosną ’93 całe tabuny uczniów były prowadzone na masowe pokazy „Smacznego telewizorku” w ramach odrabiania jakiś dni bez lekcji. Moją klasę szczęśliwie to wówczas ominęło. Film obejrzałem po raz pierwszy dobre 10 lat później. Wydał mi się słaby. Kilka dni temu, z sentymentu do bardzo wczesnych lat 90-tych postanowiłem go sobie przypomnieć. Niestety, po około 20 minutach projekcja zmęczyła mnie na tyle, że dałem sobie spokój.
Ogólnie 1/10.