Umberto Lenzi za kamerą, przed kamerą Robert Hoffmann, Suzy Kendall czy Ivan Rassimov a na mikrofonach sam Ennio Morricone. Jeśli dodać do tego fakt, że mówimy o giallo to trzeba przyznać, że mógła wyjść z tego prawdziwa petarda. A czy wyszła?

Fabularnie "Spasmo" prezentuje się naprawdę ciekawie. Intryga jest mocno skomplikowana i co i rusz gubi kolejne tropy. Twórcy nieźle zakombinowali ale trzeba jednak przyznać, że zakończenie jest całkiem zgrabne i nawet logiczne. Przez to, że dużo się tu dzieje udało się uniknąć nudy aczkolwiek fani seryjnych zabójstw i krwistego gore mogą poczuć się zawiedzeni. Film nieco odbiega konwencją od klasycznego giallo, bardziej skupiając się na zagmatwaniu zagadki aniżeli postaci mordercy sensu stricte.

Pod względem realizacji jest porządnie. Doświadczeni aktorzy grają przyzwoicie (choć zdarza się kilka dzikich szarż) i jedynie napisane chyba na kolanie dialogi potrafią rozbawić (niezamierzenie). Zdjęcia są klimatyczne i praca kamery fajnie buduje atmosferę niektórych scen. Twórcom udało się nie przesadzić z niektórymi rozwiązaniami co akurat na plus. Muzyka Ennio Morricone akurat w tym tytule nie jest jakaś szczególnie wybitna ale nie można powiedzieć też, że soundtrack jest słaby. To nadal kawał solidnej roboty.

Fani giallo powinni zdecydowanie sprawdzić. Nie jest to najlepszy reprezentant swojego gatunku i pod kilkoma względami mogło być znacznie lepiej, niemniej to solidna pozycja w dorobku Lenziego.