najpiękniejsza Umoralniająca Historyjka*, jaką kiedykolwiek widziałam**

witam Was Kochani,
chciałabym troszkę opowiedzieć Wam o kunsztowności i konsekwencji tego filmu. To najmniej surrealistyczne surrealistyczne dzieło, jakie widziałam. wszystko działa w niezwykle opanowany i mechaniczny sposób, składa się w integralną całość. czy jest tutaj jakikolwiek element wymykający się spod kontroli, który zaburza fabule/estetykę/wydźwięk?

zauważmy, że film można nazwać fabularną komedią, która została udekorowana ładnymi obrazkami. na początku postrzegałam go jako spełnienie dziecięcych fantazji autorki: każdy z Nas chciałby bezrefleksyjnie pokiwać się na żyrandolu. bohaterki wyglądają prędzej jak barbie niż ludzie; jedzą niesłychanie wiele, a są piękne; ich głupota może być postrzegana jako uroczy atrybut; żyjemy w Ameryce. utopia
jednak film staje się syntezą tego powyższego blichtru i... (o dziwo) treści filozoficznych. cieszę się, ze łagodnie przenikają przez czysto estetyczne obrazy. dzięki temu nie czujemy, aby film był ciężki i dołujący (proszę się uczyć, Panie Lynch)

i zauważmy, proszę, jeszcze jeden aspekt. symbolika. od raju adama ewy biblii religii wiary sztuki kultury zbawienia piekła edenu itaki hadesu zła dobra Boga nie-Boga nieba po femme fatale i socjalizm. przypomnijmy sobie wielość i głębokość symboliki w Nożu w Wodzie Romka. to tutaj jest dziesięć razy więcej, bardziej, głębiej i szerzej

wniebowzięta jestem
śpijcie dobrze!

*Umoralniająca Historyjka/nowoczesna przypowieść stają się moimi ulubionymi gatunkami
**nie żartuję ;))