Większa część filmu stoi na bardzo dobrym poziomie, lecz ostatnie powiedzmy pół godziny jest trochę przesadzone i przekombinowane. Początek filmu robi wrażenie (scena biczowania kościotrupa). Później też jest ciekawie. Lochy świętej inkwizycji to miejsce idealne do dobrego horroru. Napięcie nieustannie wisi w powietrzu kiedy bohater wybiera się tam, by odbić swoją ukochaną. W końcowej części filmu to napięcie jakoś gaśnie... i to proporcjonalnie do tego jak Torquemada coraz bardziej upada i pogrąża się. Sceny tortur robią wrażenie i są bez wątpienia jednym z największych plusów The Pit And The Pendulum. Bardzo fajna była też wizyta "czerwonego kapturka". Lance Henriksen odegrał swoją (nie łatwą przecież) rolę z klasą i zdecydowanie przyćmił pozostałą część obsady. Klimat jest dokładnie taki, jakiego można by oczekiwać po filmie podejmującym taką tematykę: ciężki. Niestety w pewnym momencie scenarzyści jakby zaczęli się gubić i sami do końca nie wiedzieli jak chcą ten film zakończyć. Dlatego wydawałoby się, że końcówce sporo się dzieje, a tak naprawdę to mamy do czynienia z przerostem formy nad treścią. Rola Henriksena też jakby zaczyna gasnąć, a jej znaczenie maleć, zaś na "główny plan" zaczyna wchodzić jakaś nieszczęsna czarownica... Szkoda, że zdecydowano się to zakończyć w ten sposób, bo w tym filmie był na pewno potencjał na coś znacznie lepszego. Moja ocena: 6/10.