Niekoniecznie. Sa domy, w których przy niedzielnym śniadaniu rozmawia się o literaturze

Są one jednak na tyle rzadkim widokiem, iż niemal niezauważalnym, co jeszcze bardziej potęguje odhumanizowanie postaci, które bądź co bądź i tak przeżywają po prostu letni romans

Nie nazwałabym tego "odhumanizowaniem", bowiem jest w tym bardzo wiele właśnie humanizmu. Raczej to nietypowość, niestandardowość, nie reprezentacyjność, rzadkość itp.

To raczej powtórzenie mantry ojcowskiej z filmu: "To co was łączyło, było bardzo rzadkie". Niestety, tak naprawdę romans bohaterów nie różnił się od tego, co oglądamy w komediach romantycznych. To zwyczajny, letni, niezobowiązujący romans, który wykiełkował w burzy hormonów chłopaka i ku uciesze manipulacji mężczyzny. Nie ma w nim niczego rzadkiego, no chyba, że twórcy muszą upstrzyć czymś lirycznym homoseksualizm, jednocześnie się z niego wycofując.

Myślę o tych bohaterach jako figurach z antycznej tragedii, ludziach, którzy nie istnieją, ponieważ nie mają zmartwień, nie muszą pracować, cale dnie spędzają na plątaniu się, umartwianiu i uzewnętrznianiu w postaci tworzenia sztuki.
Tak naprawdę jednak, nie robią nic sami, wszystko wykonuje za nich służba, a wszelkie cytaty z literatury czy projekty badawcze pojawiają się wtedy, gdy twórcy przypominają sobie, że postaci, które stworzyli muszą żyć. Jednak one są martwe, w środku, jak i na zewnątrz, filmowo i realistycznie..

Zgadzam się, że w samym romansie nie ma nic szczególnie nowego. Jak pisałam o nietypowości odnosiłam się do sposobu spędzania czasu, o którym pisałeś. A teraz wielu z nas ma go aż za dużo. I może jest to okazja do poczytania, rozmów nie tylko o kotletach i rzeczach do kupienia, ale też do wejrzenia w siebie i refleksji nad sobą, naszymi relacjami, światem, przyszłością. Ot, takie filozofowanie.

Nie chodzi o to, że film jest za mało trywialny, lecz za mało ludzki. Przecież życie to nie tylko robienie zakupów i refleksja nad jaskinią Platońską. Pomiędzy tymi rzeczami jest wiele innych, pośrednich, które wcale nie brzmią tak nadęcie i zbędnie.
No bo cóż z tego, iż cała ta sielanka odbywa się wśród inteligencji? Jaki wpływ ma na film fakt, że bohaterowie czytają uznane dzieła literatów i filozofów? Przecież sam ten fakt nie może skłonić widza do refleksji.