Podczas seansu myślę sobie - no ładnie ten film nakręcony, tak ze smakiem i wyczuciem; włoska sielanka, piękne zdjęcia i dobra gra aktorska, takie 8/10. Następnie, Boże mój, wchodzi statnia scena z napisami i piosenką Visions of Gideon i jest ona przez Timothego zagrana tak, że sciska za serce i nie chce puścić przez długą chwilę... Co tam chwile, lata po seansie, ten film, ta scena i ta muzyka siedza mi w glowie i przypominaja o moich pierwszych rozterkach sercowych. Genialna konkluzja i aktorstwo - wszystko ten chłopak ma wymalowane na twarzy: od szoku, zaprzeczenia i gniewu, przez poczucie winy i rozpacz, aż po akceptacje i pogodzenie sie z sytuacją... a w tle, zycie toczy sie dalej... Maestria aktorstwa i rezyserii i 2 oczka wyżej do oceny czyli dycha absolutna ode mnie. Czekam niecierpliwie, co też ten Chalamet pokaże u Villeneuv'a w nowej Diunie, bo odgrywając rolę Paula Atrydy, będzie miał mega pole do popisu.