Obraz spotworniałej demokracji ujęty metaforycznie w konflikt dwóch par, z których każda pozornie reprezentuje odmienną wizję przyszłości, lecz w istocie obie grzęzną w plemiennym konflikcie. Fałszywa przyjaźń, pozory troski, frustracja i głupota skrywane za sloganami wolności i odpowiedzialności. Wiecznie podpici, skłóceni, rozczarowani, zawsze nie na miejscu, gotowi walczyć o coś, w co nie potrafią lub po prostu nie chcą już wierzyć – zapatrzeni w otchłań systemowego dołu ofiarnego. Nie sposób go zasypać, a to co z niego powraca, niesie jedynie ból i destrukcję. Nie chcesz wskoczyć dobrowolnie, to cię do niego zawloką.

Dzieci jako przyszłość narodu, padają ofiarą iluzji fasadowej demokracji jeszcze zanim na dobre pojmą tragizm swego położenia. Wszyscy dorośli „chcą dobrze”, ale dziura wzywa. Jej mroczny zew przyciąga z nieodpartą siłą, nawet gdy pod pozorem dobrej zabawy wyciągnięci na leżakach topią lęki w kolejnych drinkach.

Koegzystencja odmiennych postaw jest niemożliwa, gdy każdy pragnie czuć się zwycięzcą kosztem drugiego. Wszyscy muszą tryumfować, ale tryumf wszystkich oznacza brak pokonanych, a takie zwycięstwo nie mieści się w ciasnych kategoriach pojęciowych sukcesu. W Ameryce wszystko jest największe, najszybsze, najlepsze - gdy najdroższe. Nieważne czy się z tym zgadzasz, twoim przeznaczeniem jest dół. Nie tylko z dziećmi jest coś nie tak. There's something wrong with the country.