Największym strachem Richiego zawsze było bycie sobą. Łatwiej było mu udawać odważnego, gdy w rzeczywistości był zupełnie kimś innym. Łatwo było przełożyć ten strach na lęk przed otwartością na temat jego seksualności lub uczuć. W rozdziale drugim seksualność Richiego jest kluczem do jego podróży do akceptacji siebie. Pamięta on konkretny moment, w którym został publicznie upokorzony i zawstydzony, co następnie prowadzi do spotkania z Pennywisem, w którym klaun drwi z jego "brudnej, małej tajemnicy". Jego pamiętana trauma polega całkowicie na tym, że nie może być tym, kim naprawdę jest i jak bardzo boi się ujawnienia swojego sekretu. A jednak ostatecznie jego ostatnim momentem w filmie jest powrót do mostu, gdzie przez te wszystkie lata przed nim wyrzeźbił inicjały jego i Eddiego, aby ponownie je wyrzeźbić, w chwili, gdy głos Stana przypomina mu: „Być tym, kim chcesz być. Bądź dumny." Chociaż Richie nigdy otwarcie nie mówi, że jest gejem lub biseksualistą, intencja jest obecna i to jest ważne. Oczywistością jest, że historia Richiego jest najsmutniejsza ze wszystkich ocalałych. Bill wraca do swojego czarującego życia jako pisarz, Ben i Bev spotykają się, a Mike w końcu może opuścić Derry. Ale Richie jest w żałobie, kiedy po raz ostatni go widzimy, i chociaż ten ostatni głos i uśmiech, którym obdarza wyrzeźbione inicjały, wydaje się wskazywać na jakąś nadzieję, jest niezaprzeczalnie smutny. Są jeszcze bardziej dogłębne dziwaczne odczyty, w tym bezpośrednia scena między Adrianem Mellonem i Eddiem, która jest odzwierciedlona w filmie. Obaj cierpią na astmę. Śmierć Adriana wynika częściowo z tego, że Pennywise podsyca nienawiść do miasta; jest to o wiele wyraźniejsze w książce niż w filmie, ale jest to obecny wątek w całym rozdziale poświęconym mu. Pennywise sięga do najgorszych części ludzkiej duszy, by wywołać nienawiść, chaos i przemoc. Ciemność ludzkiej kondycji i ból, który zadajemy innym, jest tak samo potworem, jak Pennywise, i obejmuje homofobię, z jaką spotykają się Richie i Adrian Mellon. To nie jest opowieść o upiornie przerażającym klaunie kanalizacyjnym. Jest to opowieść o lękach i nienawiści oraz o tym, jak wiara w siebie i w społeczność może to przezwyciężyć. Richie jest jedną z ulubionych postaci w tym filmie i chyba dla nikogo nie powinno być to zaskoczeniem. Film byłby naprawdę dobry, gdybyśmy mogli z pojedyncza bardziej zagłębić się w bohaterów.