W "starych, dobrych czasach" się to nie zdarzało?

Czy średni?. Hmm. Taki na poziomie Fargo, czy Siedem. Nie spotkałem się też z jakimiś poważniejszymi opiniami, że to arcydzieło. To po prostu baardzo dobry film, tak jak wspomniane przeze mnie dwa inne tytuły.

Fargo czy też Siedem miały zupełnie inne założenia w koncepcji, zupełnie inny jest do nich klucz, tam mogę wskazać inteligentny pomysł czy aluzję podaną w sugerowanym absurdalnym sosie -Fargo, czy też surowe oceny moralne podane w okrutny sposób - Siedem.
Tu jest namieszanie z poplątaniem, ważne są texty, humor, poszczególne sceny, brakło mi natomiast właśnie logiki, związków przyczynowo- skutkowych pomiędzy scenami, czy też klucza wszystko spajającego przez który by można spojrzeć na ten film - nie wiem - absurd, surrealizm.
Dobre na poziomie aktorskim, czarnych gagów, słabsze na poziomie fabuły jako całości i przesłania.
Dla mnie jest tu bliżej do późnych filmów Tarantino - takich jak Killbill czy Django (ale znowu daleko do Nienawistnej 8 daleko bardziej przypominającej Fargo).
W sumie to nie potrafię tego filmu ocenić, wkurza mnie natomiast masowy Hype a olanie dużo wg mnie lepszego BR2049.
Może to nowy gatunek ?? a ja nic nie rozumiem, a możę jednak zbliżenie do gust masowej widowni i robienie tego co robi dziś w Polsce Vega, no cóż...

Dla mnie film jest bardzo spójny i logiczny. Ma coś do przekazania, w odróżnieniu do filmów Tarantino, które bardzo cenię, ale są one tylko perfekcyjną rozrywką. Czuję Oscara za scenariusz.

Z tą logicznością w filmie to no cóż, były tu na forum nieliczne głosy wskazujące braki logiki właśnie.
Na przykład wobec jednych bohaterów stosuje się bezwzględnie prawo, podczas gdy policja je zupełnie olewa i to w biały dzień przy świadkach -Dixon, jeśli to ma podkreślić jego braki umysłowe to ok, może nawet przeszło by to w Fargo.
W tym filmie jednak mamy do czynienia w sumie w dość poważny sposób ukazaną policją która stara się stanąć na przeciwko postawionego jej wyzwania co świadczy o dramacie i postawa Dixona oraz nie wyciąganie wobec niego konsekwencji ma się tu jak pięść do nosa.
Dixon zachowuję się absurdalnie podczas gdy jego kumple zupełnie nie, no cóż nie pasuje mi to.
Pal licho gdyby to był wątek poboczny ale Dixon to główna postać.

Następne sceny: kłótnie rodzinne w których na pierwszym planie- przykuwa w każdym razie uwagę - lekko stuknięta 18-latka (celowo z daleka urodziwa) no cóż co to miało pokazać jeśli nie zwykłe jaja..
podczas gdy z pozornie głównej konwersacji byłych małżonków nic nie wynika, ponadto irracjonalnie zachowanie syna który co rusz przyjmuje nowe sojusze, nie wiadomo za kim jest kogo wspiera - raz księdza, raz matkę, raz ojca, raz siostre.
Ukazanie w ten sposób patologicznej rodziny - być może , dla mnie bardziej zwykłe jaja...

W takich scenach dla mnie po prostu brakło subtelności, nazwisko Vegi pojawiło się wcześniej nieprzypadkowo...

Nie chce mi się więcej już pisać, ogólnie mówiąc film jest dla mnie zbytnią mozaiką różnorodnych scen (bo są też naturalnie poważne - jak te z karłem), które jednak w ostatecznym rozrachunku nie składają się na film z jakimś przesłaniem.
P.S. żeby zrobić mozaikę trzeba być wybitnym reżyserem - patrz Na skróty Altmana.
I ciągle mam ból dupy za olanie BR2049, choć nie wiem czemu bo oscary nic dla mnie nie znaczą, może wkurza mnie tu ten Hype krytyków na ten film.

Ponadto dla mnie jest to mozaika scen zbyt skrótowych żeby coś z nich wyciągnąć, jakby teledyskowych.
kończą się sceny, reżyser do nich nie wraca, zaczynają się inne.
A może właśnie jakby np nawiązał później do kłótni małżonków ukazując konsekwencje dla bohaterów, ich jednak rozkminy po tym wszystkim. Ale gdzie tam przechodzi do następnych spraw, dla mnie tu jest chyba klucz tego czego nie trawie w tym filmie ....