Film jest niespójny, dialogi są nielogiczne, myśli bohaterów tak płytkie, że tylko westchnąć i czekać końca... Opis filmu jest zachęcający, ale ostatecznie fabuła skupia sie na smutnej historii śmiertelnie chorego policjanta... Przykład płytkiej myśli: główna bohaterka obwinia księdza za pedofilię wśród księży i nazywa kościół gangiem. No błagam, ten temat został już tak przeru8any przez pop kulturę, że tym razem należałoby wykazać się jakąś głębszą inwencją, nie używać standardowych argumentów. Przykład bzdurnej, nieprawdopodobnej sytuacji: policjant wyrzuca gościa przez okno, bo się na niego wkurzył. Co najlepsze - nikt nie reaguje. Bo przecież policjant miał prawo się na niego wkurzyć, miał swój powód. Nikt nie ponosi odpowiedzialności karnej. Inny przykład: główna bohaterka pyta się dzieciaków, który to rzucił kubkiem z kawą na jej samochód. Nikt nie chce jej odpowiedzieć, więc kopie wszystkich po kolei po jajach. Hahaha ola Boga, ale śmiszne, trzymajcie mnie, bo nie wytrzymie. Żal mi się zrobiło ludzi, których to rzeczywiście rozbawiło. Oczywiście nikt się do głównej bohaterki nie przypie8dolił, bo przecież miała prawo się wkurzyć. Trzeci przykład: bohaterka podpaliła twarz policjantowi. Nieważne, że gościu już do końca życia będzie miał bliznę na twarzy. On rozumiał, że ona miała powód się zdenerwować. Nigdy jej za to nie winił... Cały ten film to taki stek bzdur, zupełnie nieprawdopodobnych sytuacji, niewciągający przez natłok niepowiązanych ze sobą wątków albo wątków zupełnie niepotrzebnych. Elementem komicznym miała być nowa dziewczyna byłego męża głównej bohaterki, ale wykreowano ją na tak standardową, głupkowatą, młodą panienkę, że przesilenie tego debilizmu w wypowiadanych przez nią zdaniach jest tak naciągane, że aż męczące. Naprawdę szkoda Waszego czasu i pieniędzy.