Wiarołomni
- podstawowe informacje
- Opinie i Nagrody
- multimedia
- pozostałe
Ciekawe, że mam kompletnie inne wrażenia niż jedna z osób przede mną. Przez pierwsze 3/4 filmu byłem wmurowany w fotel - świetna gra, poruszający temat, naprawdę byłem wstrząśnięty. I na koniec kompletne nieporozumienie - tak jakby Ullman się bała, że zwykła historia nie jest dostatecznie mocna i dodała zakończenie rodem z brazylijskich telenoweli. Ewentualnie jakb doszła do wniosku, że główna bohaterka jest przedstawiona w zbyt złym świetle. Czyli w ostatnich 10 minutach się dowiadujemy, że to mąż ją zdradzał już latami, wiedział od poczatku o jej romansie, chciał przymusić do samobójstwa ich córeczkę, a w międzyczasie zgwałcił bohaterkę. Misterny i dość autentyczny dramat zamienił się w szmirę.
czy nie wydaje Ci sie... ;)
ze to nie Ullman tylko Bergman postanowil dac taka, a nie inna koncowke? :-)
Hmm... właśnie zapodziałeś logikę, wysuwając takie twierdzenie. To że mąż ją zdradzał jest nad wyraz zrozumiałe, bowiem tłumaczy to jego postawę wobec romansu Marianne i Davida. Przecież zgadza się na niego , zapewne przez fakt iż on sam miał kochankę. Może akceptuje to do czasu, do póki okazuje się że to nie tylko kwestia sexualnego zafascynowania, które przeminie. Warto też zwrócić uwagę że małżeństwo Marianne i Marcusa było tylko na pozór idealne, co jest zaznaczone wielokrotnie i o czym ona sama opowiada.
Nikogo też nie gwałci Marcus, a zawiera z żoną układ, gdzie ceną przetargową jest ich córka.
Trudno ten film odbierać w sposób tak liniowy, skoro to powrót do przeszłości i elementy łącza się w całość. I właśnie zakończenie to logika, a nie fanaberia czy jakakolwiek próba usprawiedliwienia.
Dlatego nie wiem czemu logikę szmira zwiesz.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
