No i ręki byś raczej nie stracił.

a ktoś wie dlaczego nie zagrał a tylko głos podłożył?

Kiedyś była to powszechna praktyka w polskich filmach. Choćby w "Samych swoich". Jak się słucha bełkotu niektórych aktorów we współczesnych filmach, to człowiek żałuje, że z tego zrezygnowali.

Otóż to. Nie dalej jak wczoraj, oglądałem "Przyjęcie na dziesięć osób plus trzy" z 1973 roku, tam na ten przykład młodemu Stuhrowi (znaczy staremu, ale gdy młodym był) głos podłożył Stefan Friedmann.

Friedman to w tym filmie połowie postaci podkładał ;-) Oprócz Stuhra, jeszcze dwóch kolesi w pośredniaku mówiło jego głosem, pod kioskiem z piwem też słychać w tle głos Friedmana pytającego, jak tam było w kiciu, no i na końcu milicjant zgarniający ich z przystanku też mówi jego głosem. A jeden z robotników, najstarszy z kolei mówi głosem Himilsbacha. Rozumiem, że nieraz są do tego obiektywne przesłanki, np. w Samych swoich Hańcza miał problemy z kresową gwarą, a Jadźka, czyli Ilona Kuśmierska nie mogła się stawić na nagrania postsynchronów, ale czemu się nie podobał głos młodego Stuhra? Cóż, chyba taka moda...

Właśnie oglądałem odcinek "Wojny domowej" powtarzanej na TVP Rozrywka, ten, gdzie młody Janczar śpiewa "Tak mi źle, tak mi łyso", a tu widzę wśród kolegów Pawła z klasy młodego Marka Kondrata. I czyim głosem mówi? Oczywiście Friedmana. Dziwna była ta tendencja, a Friedmana to chyba etatowo trzymali do dubbingowania innych aktorów.

W "Gwiezdnym pyle" Kondratiuka mało kto mówi swoim głosem.

Fakt, trudno zrozumieć sens tego zabiegu. Czemu reżyserowi nie spodobały się głosy Cembrzyńskiej i Chamca? Nawet głosy epizodycznych aktorów na złomowisku zostały zastąpione. To bardzo przeszkadza w odbiorze filmu. Jak dubbing w enerdowskim westernie...

Postsynchrony... Normalny zabieg, a że kto inny, niż grający je robił, może taniej było trzymać na kontrakcie takiego Friedmana do tego celu, niż całą obsadę filmu.