Zamysł mógł być dickowski, ale sposób opowiedzenia tej historii nie jest zbyt porywający, więc w pewnym momencie jest już nam wszystko jedno. Miłość, samotność, iluzja, prawda przestają mieć znaczenie.
Nie udało się też uwiarygodnić motywu podmiany. Korporacja to nie jest banda amatorów i nie zrobiłaby czegoś aż tak bardzo pozbawionego sensu.

SPOILER

I ten koniec, który troszkę ożywił opowieść, ale wywołał kolejne pytania. O ile on przechodził miliard testów i drobiazgowo zbierano dane na jego temat, by stworzyć robota o jego świadomości, o tyle ona żadnych testów nie przechodziła. Pomimo to na koniec korporacja chciała naprawić swój błąd, załagodzić skutki swoich działań i sprowadziła do domu robocicę. Ot tak, żeby było weselej, szkoda tylko, że nie było motywacji by było sensowniej.

Temat znany w literaturze sf, szczególnie Dick się w tym specjalizował, ale tutaj chyba troszkę zabrakło talentu i u scenarzysty, i u reżysera.