Allen-reżyser to nie FELLINI, ale film zasługuje na uwagę ze względu na kobiety:
SHARON STONE,
CHARLOTTE RAMPLING,
JESSICA HARPER,
MARIE CHRISTINE BARRAULT

CHARLOTTE RAMPLING gra tu rolę życia i jest to najprawdopodobniej najlepsza rola żeńska spośród wszystkich filmów Allena, a to już nie byle co.
SHARON STONE błyszczy tu autentycznym blaskiem gwiazdy filmowej i należy dziękować za jej odkrycie.
JESSICA HARPER jest urocza, ponętna i apetyczna jak tylko może być.
a MARIE CHRISTINE BARRAULT jest po prostu kochjąca, acz niepewna swych uczuć.

Allen zachwyca pietyzmem w próbie odtworzenia świata Felliniego.
Pytanie: po co?
To nie jego świat.
Nie jego wspomnienia.

Przy tym Fellini w "8 I 1/2" nie tylko rozliczał się z sobą, ale i z kinem, sztuką, życiem w ogóle.

Tymczsem "WSPOMNIENIA Z GWIEZDNEGO PYŁU" wydają się kolejnym filmem o problemach, neurozach Allena. Allen próbuje tu przewartościować to co robi, ale niepotrzebnie przyjmuje kostium Felliniego. To fałsz.

Niemniej warto obejrzeć ten film jako próbę przewartościowania swojego życia i dorobku.
Miejscami ta spowiedź wydaje się szczera.
Allen przyznaje, że nie ma już ochoty nikogo zabawiać. Nie umie, nie chce, nie jest w nastroju. Ma dość gawiedzi. Prosi tym filmem o cierpliwośc, wyciszenie, refleksję.
Chce być artystą.
Bracia Marx idą w odstawkę.
On chce być jak Bergman, Fellini, Wajda (wysypisko śmieci, smietnik historii to "Popiół i diament")

To nie byle co.
Ale gawiedzi się nie spodoba.